“Maar een paar mensen weten waar die kluis is en dat blijft ook zo”, zegt Frank. Eeuwenoud Brabants gilde-zilver ligt bij hem op tafel uitgestald. “We bewaren dit gilde-zilver tegenwoordig in eigen beheer omdat in het verleden nogal wat zilver van opgeheven Brabantse gilden is verdwenen, ook bij Brabantse musea en gemeenten.”

Onlangs trad de stichting Beheer Gilde Attributen even naar buiten. Een unicum want het liefst werkt ze stilletjes op de achtergrond. “We kwamen in de publiciteit bij een bijeenkomst In Zundert. Daar zijn toen aan ons spullen overgedragen van het slapende gilde Sint Sebastiaan in Rijsbergen”, vertelt Frank. “Zij hebben bij ons de spullen van het eeuwenoude gilde in bewaring gegeven.”

“Onder de spullen die we ‘eeuwig’ gaan bewaren zit ook het historisch zeer belangrijke zilver van het gilde dat in 1616 werd opgericht en daar gaan we heel netjes mee om. Het zilver wordt verpakt in zuurvrij-plastic en gaat daarna in kisten zonder lijm. Die kisten worden vervolgens geplaatst in een luchtdichte ruimte in een kluis. Dus het wordt goed geconserveerd”, vertelt Van Loon.

Hij benadrukt dat het zilver eigendom is en blijft van het gilde en dat de plek van de kluis geheim is én geheim blijft. “Wij bewaren het voor ze in afwachting van betere tijden. Als er in de toekomst serieus belangstelling is om het slapende gilde weer tot leven te wekken, dan krijgen ze hun nu slapende nalatenschap terug. Dat is de afspraak die vastgelegd is in een contract.”

Het slapende gilde Sint Sebastiaan is inmiddels het vierde gilde dat het eigen erfgoed heeft ondergebracht bij de stichting Beheer Gilde Attributen. “Opgericht uit pure noodzaak”, vertelt Van Loon. “Want de praktijk leert ons dat in het verleden spullen van opgeheven gilden, die ondergebracht waren bij musea en of gemeenten, simpelweg zijn verdwenen. Waaronder ook het zilver, spoorloos.”

Gildebroeder in hart en nieren Frank van Loon verwacht niet dat de vier slapende gilden, die tot nu toe hun zilver hebben toevertrouwd aan de stichting Beheer Gilde Attributen, weer snel tot leven komen.

“Ik denk op korte termijn niet. Ik verwacht dat er tien tot vijftien jaar overheen gaan voordat er een opleving komt. Je ziet door de geschiedenis heen van die golven. Dan zijn gilden wel in trek en dan weer niet. Vooral in de Brabantse dorpen zijn de gilden nog diep geworteld in de samenleving, in de grotere steden is het bijna weg.”

De kosten van de ‘bewaar-stichting' liggen jaarlijks rond de 1500 euro. “Het lijkt niet veel, maar we hebben best veel moeite om dat bedrag jaarlijks bij elkaar te sprokkelen”, vertelt de gildebroeder. “We rekenen een klein beetje op de provincie. Die heeft immers omgaan met eigen erfgoed ‘hoog in het vaandel staan.’ Dat komt goed uit, want wij garanderen dat het erfgoed van slapende gilden niet verloren gaat.”