De broer van Hennie was nog maar een dag oud toen hij een hersenbloeding kreeg. Hij lag altijd op bed en kon niet zitten. Toen Tiny wel kon gaan zwemmen, genoot hij daar zichtbaar van. En de missie van zus Hennie werd duidelijk. In 1973 werd Hennie zelf moeder, van een zoon, Carlo. Maar toen sloeg het noodlot opnieuw toe. Een maand na zijn geboorte kreeg ook Carlo een hersenbloeding. En ook hij raakte zwaar gehandicapt.

Jarenlang zwom Hennie met haar broer en zoon in het zwembad van de instelling ORO in Deurne waar haar broer en zoon woonden. Hennie genoot van het werk met 'die mannen', haar broer en zoon en ook de andere bewoners.

Maar het noodlot liet Hennie en haar familie maar niet met rust. Haar man overleed, haar andere zoon Dennis verongelukte en Tiny en Carlo overleden eveneens, kort na elkaar. En toen brak de coronapandemie uit. "Het werd heel erg stil", zegt Hennie. "Ik ben toen kaarten gaan maken en gaan hobbyen. Je moet toch door. Wat dit werk voor me betekent? Als je mijn zoon had kunnen zien in het water, zou je het begrijpen."

Gelukkig is het bad nu weer open en Hennie besloot om door te gaan met zwemmen, samen met de bewoners van ORO. "De mensen worden er heel gelukkig van en ik ook. Hoe je het vijftig jaar volhoudt? Gewoon doorgaan. Mensen beseffen de waarde vaak niet van vrijwilligerswerk. Ze moeten het eerst zelf zien en ervaren. Die koppies en die glimlach, daar geniet ik van."

En er wordt wat afgelachen in het zwembad. "Vroeger was het hier van de nonnen en zwom er een non mee. Ik had een gewoon badpak en ik kreeg te horen dat er veel te veel te zien was", lacht Hennie. "Ik heb jarenlang gezwommen met een rok aan mijn badpak, ik heb hem nog ergens liggen als souvenir."

In al die jaren heeft Hennie behalve tijdens de lockdowns nooit verstek laten gaan bij de wekelijkse zwemuurtjes. "Ons Hennie is niet kapot te krijgen", wordt er geroepen vanuit het kantoortje van het zwembad, dat maandag voor de gelegenheid is versierd met ballonnen.

Vrijwilligers zoals Hennie kunnen ze bij ORO heel goed gebruiken. "Vooral vrijwilligers die zorgen voor dit soort geluksmomentjes", zegt Hennie. In Helmond zoekt ORO vrijwilligers om met kinderen te zwemmen. Jongere bewoners zoeken bijvoorbeeld een maatje om tegen te gamen of iemand die mee wil naar PSV. Maar ook: wandelen, een spelletje doen. Dingen waar de begeleiders geen tijd meer voor hebben.

"Maar ik wil geen betaalde baan innemen", zegt Hennie beslist. "Die rol wil ik niet spelen, het moet echt vrijwilligerswerk zijn." En Hennie is er heel serieus over. "Je moet wel doen wat je hebt afgesproken. Die mensen rekenen echt op je."

Mensen die vrijwilliger willen worden bij ORO kunnen een mail sturen naar [email protected].