“Je bent je stekkie kwijt”, vertelt een geëmotioneerde Andries van Opstal in zijn caravan. Hij snikt. “We hebben de caravan pas nog gerenoveerd. Mijn vrouw en ik dachten hier samen oud te worden. En toen kwamen die brieven… Ik dacht eerst dat het een 1 april grap was.”

De 75-jarige Van Opstal doelt op berichten van de oud-eigenaar van het recreatiepark en de nieuwe eigenaar. De oud-eigenaars, de familie Megens, verkopen de camping per direct aan het bedrijf Marvilla-Parks. Dat heeft vooral in Frankrijk meerdere grote parken.

Die firma gooit het roer op het vakantiepark helemaal om. Er komen allerlei nieuwe huisjes en een nieuw waterpark, valt te lezen in een brief aan de gasten. So far so good, zou je zeggen. Ware het niet dat Marvilla-Parks heeft besloten dat voor alle jaargasten nog voor twee seizoenen plaats is. Daarna moeten ze weg zijn.

Die beslissing hakt er flink in bij de gasten. “Het is echt een fantastisch plekje. We staan hier nu vijf jaar en hebben het geweldig naar onze zin. De omgeving is prachtig, je kunt hier lekker fietsen”, zegt Van Opstal.

Ook vaste campinggast Madeleine uit Den Haag is compleet van slag. Ze komt er bijna elk weekend. “De kinderen zijn hier grootgebracht en nu komen ook de kleinkinderen over de vloer. Onze caravan staat op het mooiste plekje: aan de bosrand waar we hertjes en eekhoorns zien”, vertelt de Haagse. “We hebben hier veel geld in gestoken. Dit voelt als het allerergste wat ons kan overkomen. Ik ben de hele dag aan het huilen.”

Madeleine voelt zich door het besluit overvallen en in de steek gelaten door de oud-eigenaars. Marian Megens, die het park 24 jaar met haar man runde, kan zich dat best voorstellen.

“We hebben tegen de nieuwe eigenaars gezegd dat de gasten goed moeten worden behandeld. Maar uiteindelijk zijn zij wel de baas en hebben wij niets te zeggen over wat er met het park gebeurt”, reageert ze.

Eigenlijk was de familie Megens niet van plan het park te verkopen, zegt Marian. “Onze kinderen zouden het overnemen, maar toen kwam uit het niets een goed bod. Door corona is veel veranderd: horecapersoneel was niet meer te krijgen. Soms moest onze keuken of het terras dicht. Dat leidde ook tot scheldpartijen. Het plezier in het werk verdween.”

Daar hebben de vaste gasten nu echter geen boodschap aan, zegt Madeleine. Zij moet uitkijken naar een nieuwe plek. Al speuren sommigen naar mogelijkheden om de beslissing juridisch aan te vechten. Madeleine: “Maar ik ben bang dat we geen poot hebben om op te staan. We gaan strijdend ten onder.”