Ben is een vrijwilliger die maalt naargelang het aanbod. Het gaat om graan waarmee veevoeder wordt gemaakt en meel om brood van te bakken. Tegenwoordig is dat een lastige opgave. Grote meelfabrieken snoepen al het maalgoed weg. Sint Antonius Abt, ooit gebouwd in 1865, is niet opgewassen tegen de moordende moderniteit.

De monumentale beltmolen aan de Dorpsstraat is een pronkstuk, gekoesterd door de Borkelnaren en Ben in het bijzonder. De trotse molenaar is ermee 'besmet', bekent hij. "Je eigenste molen is altijd de mooiste. Voordat je zelfstandig kunt malen, moet je minimaal vier seizoenen meedraaien. Niets zo belangrijk als het weer. En aan het molenaarsvak zit een opleiding van drie jaar vast. Een molen is een complex, imposant werktuig. Je moet weten hoe het allemaal werkt, kennis hebben van de onderdelen en de historie."

Dat schrikt veel mensen af, denkt Ben. Jammer, want een tekort aan molenaars bedreigt het voortbestaan van veel molens. "Zoiets mag niet verloren gaan", wijzend naar de witte trots van Borkel. "We hebben wat jong volk dat is geïnteresseerd in het ambacht maar veel te weinig. Onbekend maakt onbemind. Heel veel jeugd heeft geen idee wat er te doen is op een molen. Wat jij van de molen vraagt en de molen van jou vraagt", concludeert hij.

Om de woorden van Ben en zijn collega's kracht bij te zetten, draaiden zaterdagochtend tussen elf en twaalf door heel Nederland wind- en watermolens. Het initiatief komt uit de koker van het Gilde van Vrijwillige Molenaars dat anno 2022 vijftig jaar bestaat. Met 809 gelijktijdig draaiende molens is officieus een record gehaald. Leuk, maar het eigenlijk doel is feitelijk een schreeuw om aandacht, een uitnodiging aan iedereen om het vak molenaar te gaan beoefenen. Want zonder molenaar valt iedere molen vanzelf een keer stil. Hoe minder een molen namelijk draait, hoe sneller hij slijt.

"Er is geen mooiere hobby. Je kunt beter molenaar zijn dan voetballer. Dat hou je langer uit. Ik had er veel eerder mee moeten beginnen. Het is gewoon verslavend", lacht Ben.