“Als je er eenmaal aan begint, kun je eigenlijk niet meer stoppen”, vertelt Dave vanuit Moldavië. De eerste weken bivakkeerde hij in Polen, sinds afgelopen week is hij in Moldavië om vanuit daar vluchtelingen te helpen. Dave heeft een sabbatical en kan het zich financieel veroorloven. Hij heeft vrienden in Oekraïne en komt al twintig jaar in Polen. “Zo lang er geld binnenkomt, wil ik creatief zijn om het geld op een goede manier te besteden.”

Van de zes weken was hij één week terug in Nederland, bij zijn vriendin. “Mijn vriendin is niet echt blij”, lacht Dave. “Die heeft wel een paar keer gezegd: ‘er is meer in het leven’. Maar ik kan niet rustig op de bank Netflixen, daar word ik onrustig van.”

Dave is opgeleid als maatschappelijk werker en hij vertrok op 1 maart naar Polen. Hij had geen plan, maar alle hulp was er welkom, wist Dave. Een paar dagen later had hij al zijn eigen missie: fruitsalades maken voor de vluchtelingen uit Oekraïne.

“Vijftig kilo appels, vijftig kilo bananen. Vijftig blikken ananas en vijftig blikken perziken. Elke dag opnieuw.” Zo hielp hij samen met andere vrijwilligers duizenden vluchtelingen. Inmiddels regelt hij vanuit Moldavië hotelkamers en opvangplekken voor de Oekraïners.

In de afgelopen zes weken zag Dave de aandacht voor de oorlog aan de andere kant van Europa verslappen. “In Polen en Moldavië is de oorlog dichtbij. Als je hier op straat rondloopt, zie je mensen in de rij staan bij een bank en voor eten en drinken. Dat straatbeeld heb je in Nederland niet. Kijk maar op Facebook: in het begin van de oorlog hadden mensen een Oekraïense vlag als profielfoto, dat zie je nu ook minder.”

De vrijwilligers van het eerste uur zijn moe, volgens Dave. “Ze vallen om van vermoeidheid, maar willen niet opgeven. Want als je zelf betrokken bent, ga je steeds over je eigen grens heen. Maar de aanwas van nieuwe vrijwilligers na zes weken is minimaal.”

De donaties die Dave nog altijd binnen ziet stromen, houden hem op de been. “In het begin schrok ik van al dat geld. Maar ik ben trots dat elke binnengekomen euro die ik heb uitgegeven, honderd procent aan de goede zaak is besteed. Mijn eigen overnachtingen en de benzine heb ik zelf betaald.”

Dave komt binnenkort terug naar Nederland. Wanneer precies weet hij nog niet. “Maar ik denk dat ik het niet nog twee weken kan rekken, voor mijn vriendin. Anders heb ik geen relatie meer, vrees ik”, lacht hij.

Via de Facebookpagina van Dave kunnen mensen nog altijd geld doneren.

Kort na de aankomst van Dave in Polen, zocht Omroep Brabant hem op: