Een jaar geleden spoorde de recherche Jolande op, nadat er aangifte was gedaan van mishandeling tegen Ronald. Agenten hadden achterhaald dat Jolande 12 jaar geleden een lange relatie met de verdachte had gehad. Ze hebben zelfs een kind samen. "Ik heb hen verteld hoe onze relatie was. Die was kort gezegd gewelddadig." Jolande vertelt hier haar verhaal in de hoop dat andere slachtoffers eerder uit een giftige relatie stappen.

Deze verklaring is meegenomen in het dossier, maar niet in de aangifte. Jolande zag het niet zitten het hele juridische traject af te lopen. Toen ze las dat haar ex-vriend vijf jaar achter de tralies verdwijnt, voelde ze wél de behoefte om haar verhaal te doen. "Vooral om uit te leggen hoe het kan dat je niet vertrekt bij gewelddadige partner."

Feitelijk liet Ronald haar niet achter, maar trok Jolande de deur dicht waardoor hun relatie eindigde. "Hij was weer eens veroordeeld voor diefstal en tijdens zijn gevangenschap ben ik met mijn twee kinderen na twaalf jaar vertrokken. Mijn oudste zoon was door Ronald geadopteerd en samen zijn we de ouders van mijn jongste zoon."

Ze leerde Ronald kennen via zijn ouders, waar ze regelmatig kaartte. "Hij trok bij zijn ouders in, toen hij weer vrijkwam na een celstraf. Zo ontmoette ik hem en het klikte. Ik was echt verliefd op hem." De eerste drie jaar van de relatie verliepen volgens Jolande redelijk goed. "Hoewel er soms iets naar mijn hoofd vloog, waar hij dan later enorm veel spijt van had en in tranen spijt betuigde."

Na die eerste jaren ging de relatie bergafwaarts. Dat kwam volgens Jolande vooral door zijn stiekeme drugsgebruik. "Dan ging hij 's avonds de hond uitlaten en kwam hij in de ochtend pas terug met grote pupillen. Dan was zogenaamd de hond weggelopen of had wat met een vriend gedronken die hij toevallig was tegengekomen."

Het drugsgebruik maakte hem agressief en geïrriteerd. Jolande vertelt dat ze werd geslagen met alles wat op dat moment voorhanden was. "Ik ben geslagen met ijzeren stoelen, maar ook gewoon met zijn vuisten. Ik heb in het ziekenhuis gelegen met blauwe plekken en een klaplong. Ik had altijd bulten en beurse plekken."

Volgens Jolande kon Ronald goed de schone schijn ophouden naar de buitenwereld. "Natuurlijk, goede vriendinnen hadden dit in de gaten, maar iedereen was bang van hem. Ik ook. Toen een chirurg het niet vertrouwde ontkende ik dat ik was mishandeld."

Toch waren de klappen minder erg dan de mentale vernederingen. "Na een tijdje voelde ik geen pijn meer, maar van mijn eigenwaarde was niks meer over. Ik werd psychisch door hem de grond in gestampt, er deugde niks van mij. Wel betuigde hij nog steeds spijt en probeerde hij de relatie te redden door een weekendje weg te gaan of een gouden armbandje voor mij te kopen. Voor anderen leken wij een geweldig koppel, maar die armbandjes voelden zo akelig rond mijn pols."

Haar gewelddadige relatie speelt Jolande tot op de dag van vandaag parten. "Ik vergrendel nog steeds alle ramen en deuren en droom dat hij voor mijn deur staat, maar toch voel ik me niet meer zo bang. Samen met mijn nieuwe vriend, heb ik mijn schuld afgelost. We hebben hulp ingeroepen. Ik ben daardoor ook van mijn kalmerende medicijnen af. Ik heb weer werk en hij vindt mij de moeite waard."

LEES OOK: Veel meer geweld achter voordeuren dan bekend: 'Topje van de ijsberg'