De wijk Boeimeer in Breda ligt er vredig bij als het lentezonnetje zijn werk doet. De vogeltjes fluiten en de kinderen van de Petrus- en Paulusschool spelen een potje voetbal op een veldje. Bijna niets doet nog denken aan de tragedie die zich hier in augustus 2019 afspeelde.

Maar schijn bedriegt. Nog altijd hangt de weliswaar onzichtbare, maar aanwezige grauwe sluier van het doodgestoken meisje Megan over de wijk. "Ik denk er nog bijna elke dag aan", zo zegt buurtbewoonster Nel Joosen.

De dood van Megan kwam keihard aan in de buurt en dat is ook de reden dat er sinds vorig jaar april op het speelveldje aan de Langendijk een speciaal 'Megan-bankje' staat. Een initiatief van de wijkraad. "Dit bankje heeft een verhaal en dat is geen leuk verhaal", zegt Paul de Kort, voorzitter van die wijkraad. "De dood van Megan is en blijft voor altijd een litteken in deze buurt. De impact was echt enorm groot en we willen haar dan ook blijven herdenken."

"Megan was een mooi en lief meisje", vertelt Nel bij het bankje voor het doodgestoken meisje. "Het kwam destijds heel hard aan en ik heb nog altijd een foto van haar in mijn telefoon staan. Ik weet niet wat het is, maar het blijft hangen."

Ook Leo, de vader van Megan, zit met regelmaat op het bankje. Hij komt ook even langs, maar kan op advies van zijn advocaat niet veel zeggen. Maar het verdriet dat de ouders van Megan logischerwijs nog dagelijks voelen, zal woensdag weer worden versterkt. Omdat de dader in hoger beroep is gegaan, volgt opnieuw een dag in de rechtszaal.

Het ex-vriendje van Megan gaat namelijk niet akkoord met de eerder opgelegde (maximale) straf van twee jaar jeugddetentie, een schadevergoeding en jeugd-tbs. De destijds 16-jarige wil strafvermindering. Iets wat er bij de buurtgenoten niet in gaat. Maar die zijn sowieso al boos over de strafmaat.

"Het is een waardeloze straf en zo denken veel mensen er hier in de buurt over", zegt Nel. "Die vinden ook dat de straf te laag is. De gevangenis is niet altijd het beste, maar zo stappen ze er wel heel makkelijk overheen. Hij leert er niks van. Die woede, die razernij... dat kan toch zo weer gebeuren."

Haar man Chris Joosen zet dezelfde vraagtekens. "Wij gingen uit van één messteek", zo zegt hij. "Maar dan hoor je dat het er meer dan dertig zijn geweest. Hoe kan dat nou?"

Het bankje op het speelveldje aan de Langendijk zal de buurt voor altijd aan Megan doen denken. "Het is een mooi iets", zegt Nel dan ook. "Er staan altijd bloemen en lichtjes bij en daar komt niemand aan. De kinderen weten waar het voor staat en hebben er respect voor. Dat is fijn om te zien."

LEES OOK: Teamgenoten van doodgestoken Megan willen basket om haar te herdenken