Geen nieuw dak maar eerst vleermuiskasten in Brabants grootste kerkkoepel
Toon Dolphijn (79 )is één van de voornamelijk gepensioneerde vrijwillige klussers die de kerk in goede conditie houden. "Ik zie het dit jaar niet meer gebeuren want in september moet het afgerond zijn want daarna wordt het weer te slecht", klinkt het teleurgesteld.
Toon is wat somber. "Hoewel het nog niet definitief afgeblazen is, heb ik er een hard hoofd in dat het nog snel goedkomt. Het is niet alleen het uitstel, maar je ziet aan alle kanten dat de prijzen van goederen en arbeid stijgen." Voor het vernieuwen van de grote kerkkoepel is 550.000 euro uitgetrokken. In een half jaar moet de klus geklaard zijn, waarvan de steigeropbouw drie maanden in beslag neemt.
"Het vervangen van 14.000 dakleien zou een hoogtepunt zijn."
"Het vervangen van de 130 jaar oude leitjes op de enorme koepel zou het klapstuk worden dit jaar", zegt Toon wat beteuterd. "Theoretisch kan dat nog steeds, maar ik geloof niet dat die vergunning er snel komt. Die vleermuishuisjes moeten precies aan allemaal afmetingen voldoen en op een gunstige plek voor vleermuizen opgehangen worden. Tegen de tijd dat dit allemaal rond is, lukt het niet meer om het voor het najaar, met mogelijk slecht weer, het dak te vernieuwen."
Ooit was Toon met zijn 22 jaar de jongste aannemer van Nederland. Hij heeft in zijn leven tientallen huizen (voor mensen) gebouwd, maar nu maken hij en zijn medeklussers vleermuishuisjes. Het leek destijds een formaliteit. Voordat het dak van de kerk vervangen zou worden, werd er eerst gekeken naar de mogelijke aanwezigheid van beschermde diersoorten en planten.
"Misschien lagen die vleermuissporen er al jaren."
"Bij een controle zijn sporen gevonden van de vleermuis", vertelt Toon. "Er lagen op grote hoogte restjes van een aangevreten vlinder. Een teken dat hier een vleermuis was geweest. Misschien lagen die restjes er al jaren, maar nu moeten er eerst vleermuiskastjes komen."
De afgelopen acht jaar was de kerk bijna Toons tweede huis. Samen met een groepje gepensioneerde handige handjes, bouwde hij de afgelopen jaren loopbruggen, vernieuwden ze het houten binnengeraamte van de torens, middenschip, zijbeuken en koepel. En dat allemaal op dertig meter hoogte.
"Van de 15 vrijwilligers leven er nog zes."
"We hebben veel complimenten gekregen van de monumentencommissie over de goede staat van onderhoud van de Brigidakerk. Maar we verzorgen ook de begraafplaatsen. Als er een bankje kapot is of er moet een slot vervangen worden, dan herstellen wij dat ook. Helaas zijn er van de 15 vrijwillige klussers die ooit aan de renovatie zijn begonnen, er nog maar zes over. Ik hoop dat die zes allemaal meemaken dat de Brigidakoepel gaat schitteren met een nieuw dak."