Hij zat zondagavond nog in De Kuip voor de bekerfinale. Voor hem zat een vak met PSV-prominenten. Maar om te zeggen dat Harrie Lavreysen, sinds vorig jaar tweevoudig olympisch kampioen, ook fan is van de Eindhovense club? Dat gaat te ver, zei hij tegen de NOS.

"Ik zat in een neutrale skybox, als ambassadeur van een loterij. Maar als Brabander moet ik natuurlijk wel voor PSV zijn, dus voor mij eindigde de avond nog best vrolijk." PSV won de finale met 2-1 van Ajax.

Het was het laatste avondje ontspanning voordat het nieuwe sprintseizoen serieuze vormen aanneemt. De volgende dag vloog Lavreysen naar Glasgow, waar donderdag Nations Cup-wedstrijden op het programma staan, de eerste voor Nederland in drie jaar tijd.

En het zal voor de 25-jarige Lavreysen flink wennen zijn. Als hij om zich heen kijkt, ziet hij niet meer dezelfde groep mensen met wie hij vorige zomer nog successen vierde in Tokio.

Er is om te beginnen een nieuwe bondscoach, de Duitser René Wolff. Hij nam het stokje op 1 februari over van Hugo Haak, met wie Lavreysen in vijf jaar tijd alles won wat er te winnen viel.

Harrie Lavreysen rijdt naast de teamsprint op donderdag ook de keirin (zaterdag) en de individuele sprint (zondag).

Bevestiging dat het wel goed zit, kreeg hij afgelopen zaterdag alsnog in Gent. Daar kon hij alvast zijn benen testen tijdens een sterk bezet individueel sprinttoernooi, met enkele toppers uit Frankrijk. En hij verbeterde prompt zijn eigen drie jaar oude baanrecord.

Hij haalde een gemiddelde van 75 kilometer per uur. "Het ging wel lekker." Dat beaamde ook Wolff. Niet zozeer de tijd maakte indruk op de nieuwe keuzeheer, of de snelheid, als wel het verschil met de concurrentie. "Hij was 1,1 kilometer per uur sneller dan de nummer twee. Dat is veel."

Wolff kende Lavreysen nog een beetje van zijn vorige periode als bondscoach. "Sinds 2017 is Harrie grensverleggend bezig geweest. Er hoeft nog weinig aan gesleuteld te worden."

Lavreysen merkte wel op dat hij in Gent diep moest gaan. "Maar uiteindelijk won ik toch nog met een groot verschil."

De gemiddelde snelheid klinkt voor een leek bizar hoog, 75 kilometer per uur, maar voor de meervoudig sprintkampioen is het bepaald geen primeur meer. "Ik denk dat mijn pieksnelheid zelfs net aan 80 kilometer per uur ligt, alleen wordt dat nooit gemeten. Ze pakken het gemiddelde over 200 meter."

Dat hij nog steeds denkt sterker en sneller te kunnen worden, zal de concurrentie niet gerust stellen. En deze uitspraak evenmin: "Ik ben nog steeds jong, ook binnen deze sport. En ik hoop nog heel lang door te gaan."

De extra kracht moet in de benen gaan zitten, al geeft Lavreysen meteen ook aan dat 'wij geen bodybuilders moeten worden op de fiets'. "Ik hoef niet de sterkste man van Nederland te zijn."

In 2022 zijn de wereldkampioenschappen het hoofddoel. Die worden in oktober gehouden in Parijs, in de hal waar de olympische wedstrijden in 2024 worden verreden.