Gespeculeerd werd er volop in het dorp over wie toch elk jaar een liefdesbrief achterliet op een oorlogsmonument. Kees de Laat had wel een klein vermoeden wie de schrijfster kon zijn. Hij dacht aan dorpsgenoot Rianne Bolte.

“Ik neem al jaren op de donderdag voorafgaand aan de meivakantie een groep van de basisschool mee op een fietsrondje langs de oorlogsmonumenten in Hoogeloon", vertelt hij. "De kinderen van Rianne hebben dat ook meegemaakt, zijzelf is heel actief in het dorp en haar ouders wonen vlakbij het monument waar we ieder jaar een brief vinden. Dus ik dacht dat ik het in die hoek moest zoeken.”

Handschriftvergelijking
Met de inzet van handschriftvergelijking zocht Kees bevestiging van zijn vermoeden. Vergeefs, zo bleek. Het handschrift van Rianne kwam niet overeen met die van de geheimzinnige schrijfster. “Ik heb zelfs mijn broer gevraagd om als zogenaamde argeloze wandelaar het monument in de gaten te houden, maar toen hij kwam lag de brief er al.”

Toen bedacht hij een andere list. “Met de hulp van de jachtvereniging heb ik wildcamera’s opgehangen en op eentje daarvan was heel duidelijk Rianne te zien.” Zijn vermoeden bleek dus toch te kloppen. Kees besloot het spel mee te spelen en schreef in dezelfde stijl een brief aan Rianne om haar te laten weten dat ze ontmaskerd was. Het antwoord liet niet lang op zich wachten.

Boodschapper
“Alleen, Rianne was niet de schrijfster, maar de boodschapper”, zegt Kees lachend. Wie is de schrijfster dan wel? “Dat is een dame op leeftijd met wie ik een passie voor de Tweede Wereldoorlog deel”, legt Rianne uit. “Ze wil buiten de publiciteit blijven, maar vindt het allemaal, net als ik, heel grappig wat we teweeg hebben gebracht.”

Samen met de hoogbejaarde vrouw bedacht ze het plan voor de anonieme liefdesbrieven. "We willen kinderen op deze manier iets bijbrengen over het leven in de Tweede Wereldoorlog.” Om het allemaal nog meer passend in de tijd te laten zijn, gaat er bij de brieven ook altijd ‘oud-Hollands’ snoepgoed.

Voor Rianne is de tijd van geheimhouding nu voorbij. “Niemand wist tot nu toe dat ik de postbezorger ben. Zelfs mijn gezin weet van niets. Als ik niet op die camera had gestaan had ik dit nog jaren kunnen doen, maar nu kan ik er niet meer onderuit.”

Toch is het mysterie-spel niet afgelopen, benadrukt Rianne. “We gaan hier zeker nog mee door.”