Als 'The Boss' bespeelt Nick een ramvol Ziggo Dome: 'Ik blijf stuiteren'
De negenkoppige Eindhovense tributeband Brucified bemachtigde een plekje in de show van zaterdagavond in Amsterdam, door derde te worden in het SBS-programma 'The Tribute - Battle of the Bands.' In december al zaten de opnames erop en wisten zanger Nick, bassist en broer Mike en de rest van de bandleden dat het er écht van ging komen.
"Ik stond te janken tijdens The River, zei mijn broer na afloop."
En dus kon de voorpret beginnen. "Er gaat van tevoren vanalles door je hoofd. Maar vooral de vraag: hoe gaat het publiek reageren, zijn ze enthousisast?" Nick deed tijdens een kleiner optreden al eens een experiment met het nummer The River en lampjes. "Dat werkte. Dan gaan van een mannetje of 800 die lampjes omhoog en denk je bij jezelf: wat als dit in de Ziggo Dome ook lukt?"
En of het lukte. De handen van het publiek gingen massaal vol overgave de lucht in, een zee van dansende lichtjes golfde betoverend op en neer en Nick zong vanuit z'n tenen: We'd go down to the river. And into the river we'd dive.
Zo ziet een jongetje dat later zanger wil worden het voor zich, als hij met een deodorantbus een concert geeft voor de spiegel in de badkamer thuis. Maar dit was écht. Nick een dag later vanuit een Amsterdams hotel: "Het gaat nooit meer van mijn netvlies. Mijn broer stond met tranen in z'n ogen te bassen. Ik stond gewoon te janken man, zei hij na afloop."
De zaal ging uit z'n dak tijdens 'The River'.
Wie kijkt naar de filmpjes van het optreden van Brucified, ziet Nick rocken als 'The Boss'. Zwart shirt, zwarte bodywarmer, microfoon in de ene hand, andere arm in de lucht en scheuren maar. Het zelfvertrouwen spat ervan af. Al waren er backstage heus wél zenuwen.
"Als ik een bucketlist zou hebben, zou ik dit er nooit op hebben durven zetten."
"Tien minuten voor aanvang moet idereen mij met rust laten, dat is altijd zo. Ik heb nog grappend tegen m'n broer gezegd: ik durf niet. Hij antwoordde: we gaan 'm nailen. Toen sprong ik het podium op en was de spanning weg."
En zondagochtend is alles dan alweer voorbij. "Hier in het hotel zitten veel mensen die er gisterenavond waren. Voor hen hebben we net in de lobby nog een keertje The River gespeeld."
Alles om het gevoel nog even vast te houden. Want wat was het prachtig: "Als ik een bucketlist zou hebben, zou ik dit er niet eens op hebben durven zetten."
"Morgen sta ik weer op een steiger. Dat is best lastig schakelen."
Van 'The Boss' naar de bouw, maandag wacht voor Nick het gewone leven weer. "Om zeven uur sta ik dan weer plafonnetjes te hangen ja."
En dat is een overgang. "Natuurlijk. Zaterdag liep ik via de artiesteningang de Ziggo Dome in, voelde ik me artiest. En morgen sta ik weer op een steiger. Dat is best lastig schakelen."
Om eraan toe te voegen: "Misschien klinkt dat ondankbaar. Maar het is mijn droom om van de muziek m'n werk te maken. Het podium is waar ik mezelf echt thuis voel."
Zondagochtend, de dag na het optreden, ging het feest nog even door in de lobby van het hotel waar de bandleden sliepen.