Cora W. mag van de rechter Bodelier en Hendrickx op geen enkele manier meer lastig vallen. Ze kreeg drie maanden voorwaardelijke celstraf, maar ook een maatregel. Gaat ze over de schreef, dan moet ze meteen een week de cel in, sprak de rechter dreigend: “Want ik geloof niet dat u hier uit uzelf mee gaat stoppen."

Toen Marcelle Hendrickx acht jaar geleden cultuurwethouder in Tilburg werd, was W. daar in eerste instantie heel blij mee: “Ik vond haar een lieve schat en dacht: wat een leuke vrouw.” Dus ze zocht contact, vertelt ze. En toen ging het volgens haar mis: “Hendrickx ging mensen uit mijn netwerk invoegen in háár netwerk. Dat duurt nu al acht jaar. En ik ben alles kwijt, ik ben mijn netwerk kwijt sinds zij wethouder is.”

Kapotgemaakt
Hendrickx zegt in een reactie dat ze nooit contact met W. heeft gehad. Maar volgens W. is het de schuld van Hendrickx en Bodelier dat haar sociale netwerk is kapotgemaakt. W. werkte voor Bodelier, ze waren zelfs vrienden. Maar volgens W. heeft hij haar dingen beloofd die hij niet heeft waargemaakt.

Vanaf december 2020 begint een eindeloze stroom bedreigingen en beledigingen aan het adres van Bodelier en Hendrickx. Meestal dagelijks. Via haar vlog, blog of via twitter. Ze stuurde smadelijke brieven over Hendrickx naar de wethoudersvereniging en over Bodelier naar zijn opdrachtgevers.

Aan de dochters van Hendrickx schreef ze over hun ‘sadistische ouders’, ze noemde haar cybergluurster. Bodelier maakte ze uit voor ‘ziekelijke treiter narcist’.

Aan de rechter vertelde Hendrickx dat ze zich niet langer veilig voelt: “Het is onder mijn huid gaan zitten. Ik ben mijn onbevangenheid verloren en kan niet meer onbekommerd door het leven gaan. Dat komt door de felheid van de aantijgingen, maar ook doordat het al jarenlang aanhoudt.”

Mes en een fles zoutzuur
Bodelier schrijft in een reactie: “Je haat is zo vurig. Je volgt mijn stappen van uur tot uur. Het doet me pijn. Je verschijnt in mijn droom met een mes en een fles zoutzuur. Je hebt me forse schade toegebracht. Ik heb niets gedaan dat jou schade kan berokkenen. Je verhaal is van A tot Z gelogen.”

Maar W. herkent zich niet in deze verhalen. Uiterlijk onbewogen, af en toe ‘nee’ knikkend, hoort ze het aan: “Ik weet niet waar ie het over heeft. Voor mij is dit precies omgekeerd. Ik heb hier een heel andere versie van.”

Toch is ze ook deemoedig als de rechter haar vraagt waarom ze dit allemaal doet: “Ik ben hier schuldig aan. Maar dit is nooit mijn bedoeling geweest. Ik ben niet gewelddadig. Ik moet dit op een andere manier doen, ik moet hier vanaf.”

Schadevergoeding
Maar hulp, een behandeling, wil ze niet: ze vertrouwt de psychiatrie niet. De rechter gelooft niet dat W. uit zichzelf stopt met de dreigementen, daarom legt ze de voorwaardelijke celstraf op en een maatregel die meteen ingaat. Ook moet W. aan Bodelier een schadevergoeding betalen van 1500 euro.

W. zei na afloop dat ze ‘geschokt’ is door de uitspraak. Ze weet nog niet of ze in hoger beroep gaat.