In Breda zijn is voor Wilko bijzonder: “Ik voel me altijd tot deze stad aangetrokken.” Hij is er geboren, maar niet opgegroeid: hij werd geadopteerd door een gezin uit Borssele. Wilko staat in het park dat ooit hoorde bij Moederheil. Het gebouw zelf is er niet meer, dat werd in de jaren negentig gesloopt. Er staat nu een appartementencomplex.

Wilko werd in 1968 in Moederheil geboren. Zijn moeder kampeerde negen maanden ervoor met vriendinnen op een camping in Cadzand. Daar raakte ze zwanger. Ongehuwd: een doodzonde in die tijd. Dus stond ze haar zoon na geboorte af.

Het was een andere tijd, dus Wilko vindt het moeilijk hierover te oordelen: “Ik had niet graag in haar schoenen gestaan. Maar dat neemt niet weg dat ik als geadopteerde ook een jeugdtrauma heb dat ik heel mijn leven meedraag." Dat is veroorzaakt door het feit dat Wilko niemand van zijn biologische familie echt kent. "Dat je als moeder en kind meteen gescheiden wordt, is denk ik heel onnatuurlijk.”

Eén keer, in 2006, ontmoette Wilko zijn biologische moeder. Drie uur lang spraken ze elkaar. Maar daarna wilde ze niets meer met hem te maken hebben. “Voor een tweede keer werd ik niet geaccepteerd”, zegt hij erover. Ze verbood hem zelfs om contact te zoeken met zijn halfbroer en -zus. “In programma’s als Spoorloos zie je herenigingen waarbij moeders heel graag hun kind in de armen sluiten. Dat is voor mij wel confronterend om te zien.”

Meedoen aan het toneelstuk Moederskind, op de plek waar hij is geboren, is dan ook belangrijk voor hem. Al is het is ver buiten zijn comfortzone, geeft Wilko toe. “Om duidelijk te maken wat er is gebeurd en wat dat met ons, adoptiekinderen en afstandsmoeders, doet.”

Regisseur Anouk van den Berg merkt dat het voor alle spelers heel dubbel is om aan het theaterstuk Moederskind mee te werken: “Deze geschiedenis is uitgewist. Er is ook geen herdenkingsteken. Als je hier loopt, zie je nergens dat hier een doorgangshuis heeft gestaan. Alleen dit plantsoen is nog over. Aan de spelers merk ik dat ze deze plek eer willen bewijzen. Maar het is voor hen ook heel beladen.”

Wat er in Moederheil is gebeurd heeft Wilko nooit achter zich kunnen laten. Hij zoekt nog naar zijn biologische vader. “In mijn omgeving hoor ik wel eens de vraag: wanneer stop je daar nu mee? Maar dit zal altijd een onderdeel van me blijven. Ik probeer het een plek te geven, zodat het niet mijn leven beheerst. Er zijn tussen de 15- en 25.000 kinderen afgestaan voor adoptie. In dit theaterstuk wil ik deze geschiedenis laten zien. Want dit had nooit mogen gebeuren.”

Moederskind is te zien van 27 mei tot en met 12 juni. Meer informatie vind je hier.

LEES OOK: Eugénie werd geboren in kliniek voor ongehuwde moeders en had geen babyfoto