Brugwachter Piet kocht zijn brug, maar mocht hem niet op zijn oprit zetten
Dit jaar is het precies 200 jaar geleden dat de aanleg van de Zuid-Willemsvaart begon. Het kanaal tussen Den Bosch en Maastricht werd met de hand uitgegraven en in 1826 in gebruik genomen. Het kanaal bracht veel economische voorspoed, maar ook veel mooie verhalen. Zoals het verhaal van Piet van Schijndel.
“Je gaat die brug toch niet in stukken slijpen?"
Siny, Pascal en Deon bladeren door foto’s uit 1995. Piet kwam in 1995 landelijk in het nieuws, als de brugwachter die geen afscheid wilde nemen van zijn eigen brug.
Hij was toen al 22 jaar brugwachter van de Heeswijkse Brug. Met een grote slinger deed hij elk uur de brug open en dicht, niks automatisch. Toen in 1995 het kanaal verbreed werd, moest de oude ophaalburg plaatsmaken voor een groot viaduct. “Je gaat die brug toch niet in stukken slijpen? Dan koop ik hem wel", zei Piet toen. En, vertelt Siny: “Zo is het hele circus begonnen.”
Hijskranen en een zware vrachtwagens werden ingezet om het gevaarte van bijna 30 ton drie kilometer te verplaatsen naar de voortuin van Piet net buiten Heeswijk-Dinther. Daar zou de brug op zijn oprit komen te staan. Hij wilde er speciaal een sloot voor graven zodat hij nog over ‘zijn’ brug kon rijden en hem nog af toe omhoog slingeren.
Een paar jaar lang lag de brug in de wei naast zijn huis. De vergunning om de brug op zijn oprit te zetten kwam niet rond. In 1998 verkocht Piet hem. “Pa was het gezeur beu”, zegt Deon. De brug ging weer op reis. Deze keer een stuk verder weg, naar het dorpje Tienray in Limburg.
“Wie heeft er nu een brug in zijn achtertuin?”
Het is best een apart gezicht. Over een beek achter het huis van Daan Kromhout (70) staat fier de Heeswijkse Brug. De naam staat nog in witte letters geschreven op de boog.
“Hier hebben we altijd oldtimerevents gehouden”, vertelt Daan. “Omdat we ook het terrein achter de beek wilden gebruiken, waren we op zoek naar een brug. Iemand in onze stichting wist dat de brug van Piet te koop was.”
En zo kwam de brug in 1998 op een dieplader in Tienray terecht. Er was een heuse officiële opening met de burgemeester. En menig klassieke vrachtwagen is nog over de brug gereden. Maar omhoog gaan, dat heeft de brug al jaren niet gedaan.
“Ik wil het wel proberen”, zegt Daan. Uit een van zijn loodsen haalt hij een slinger. Dezelfde slinger die Piet jaren heeft gebruikt. En met een paar keer draaien gaat de brug nog soepel omhoog. “Wie heeft er nu een brug in zijn achtertuin?”, zegt Daan trots.
“Het zou mooi zijn als de brug terugkomt naar Heeswijk.”
En de toekomst van de brug? Het huis en de grond van Daan staan te koop. Wat dat betekent voor de brug is nog onduidelijk. “Het zou mooi zijn als de brug terugkomt naar Heeswijk”, zegt Siny. “Als een mooie herinnering aan Piet. Ons pap zou dat mooi hebben gevonden.”
