Aart zorgde ervoor dat in 70 jaar niets van de Efteling werd weggegooid
Aart maakte een groot deel van de geschiedenis van het jubilerende attractiepark mee. Hij werkte 24 jaar in de Efteling. In 1985 begon hij als afdelingschef bij de Fata Morgana. Hij was verantwoordelijk voor het onderhoud. Daarna ging hij naar de Droomvlucht: “We begonnen een half uur eerder en gingen een half uur later dicht, om alle bezoekers een kans te geven een rit te maken. Iedereen wilde komen kijken.”
In 1994 stapte Aart over naar de afdeling Decoratie en Vormgeving. Hij zorgde er hoogstpersoonlijk voor dat er niets werd weggegooid. En dan ook echt niets. In het park, aan het Anton Pieckplein, ligt het Eftelingmuseum. Hij wijst naar een baby-Holle Bolle Gijs vol met gaten: “Die was zó beschadigd dat we hem niet meer konden repareren. We vinden het erfgoed, dus gaat het niet in de verkoop, dat mag ook niet. Alles blijft hier in het park, in het rekwisietenmagazijn.”
"Als iets mooi is, waarom zou je het dan weggooien?"
Aart zorgde ervoor dat wat er kon, gerepareerd werd. Met beide handen op zijn borst zegt hij: “Duurzaamheid zit in mij. Als je iets ziet dat mooi is, dat gebruikt is, waarom zou je het weggooien? Je kunt andere mensen er nu een plezier mee doen.” Hij wijst om zich heen: “Hier in het museum is altijd bezoek.”
In zijn 24 jaar heeft Aart alle hoeken van het attractiepark gehad. Als je naar zijn favoriet vraagt, neemt hij je niet mee naar de Python, Droomvlucht of Joris en de Draak. Hij steekt het Anton Pieckplein over, naar een attractie die de meeste mensen voorbij lopen: Zwaan kleef aan.
“Hier krijg ik kippenvel van”, zegt Aart met ontroering in zijn stem. “Dit is zo minuscuul gemaakt, zo verfijnd. Maar met zo veel beweging, want je ziet ze ook lopen. Het is voor die tijd, in 1958 gemaakt, echt petje af. Een parel van de Efteling, zo mooi.”
"Dankzij hem kunt u 't hier beleven."
Ook na zijn pensionering in 2009 komt Aart nog regelmatig in het park. Het museumpje slaat hij nooit over. En dan wijst hij trots op een bordje dat in één van de vitrines staat: ‘De heer Waltman, voornaam Aart, zorgde ervoor dat deez’ spullen werden bewaard. De historie bewaren was zijn streven. Dankzij hem kunt u ’t hier beleven.’
Met een glinstering in zijn ogen: “Tegen mijn kleinkinderen zeg ik altijd: ‘Dat heeft opa gedaan’. Ik blijf hier altijd komen.”