Half januari worden broer en zus geveld door corona. Tom krijgt keelklachten en wat hoofdpijn, een paar dagen later test Tessa ook positief. Zij heeft voornamelijk hoofdpijn. "Tessa is er wel flink ziek van geweest", beschrijft Miranda.

Als ze met haar zoon de hond uitlaat, zakt hij bijna door zijn benen. "Tom voelde zich duizelig en haalde het einde van de straat niet." Op school overkomt het hem nog een keer. En bij een basketbaltraining haakt hij ziek af. Sinds half januari is Tom thuis met ernstige vermoeidheidsklachten. "Hij is nog zó moe."

Ook dochter Tessa is het virus nog altijd niet te boven. "Tessa is nog steeds erg ziek. Ze heeft continu hoofdpijn en ligt alleen nog maar op bed. Als ze omhoog komt, wordt de hoofdpijn alleen maar erger. Ze komt zelden van haar kamer omdat ze de prikkels en het geluid beneden niet kan verdragen. Sinds januari gaat ze niet naar school. Online lessen zijn voor haar niet te volgen en ze begrijpt de opdrachten niet altijd. Dat is best heftig."

De omikronvariant van het coronavirus was niet gevaarlijk voor jongeren, zo werd gezegd. "Kinderen kunnen er echter ook langdurig ziek van worden. Dat wisten wij niet, totdat onze kinderen ziek werden."

Miranda beschrijft hun klachten:

• vermoeidheid,
• overgevoelig voor prikkels,
• hoofdpijn,
• stress,
• niet kunnen concentreren.

"Ik mis die aandacht in de media. Ouders moeten weten dat ook kinderen gevaar lopen om long covid te krijgen."

Tot nu toe zijn Tom en Tessa onder behandeling geweest van hun huisarts, een ergo- en fysiotherapeut. Zonder echt resultaat. "De achteruitgang van met name Tessa is nog niet gestopt. Er wordt gezegd dat haar conditie veel minder is en dat daardoor bijvoorbeeld de hoofdpijn blijft. Neem ze mee naar buiten, dan komt het wel goed, werd gezegd." Volgens Miranda begrijpen ze niet wat long covid inhoudt, ze heeft het gevoel dat ze steeds haar kinderen moest verdedigen.

Miranda zocht hulp bij C-support (een steun- en adviespunt voor patiënten met langdurige coronaklachten), maar ze moet nog steeds door een arts worden teruggebeld. "Ik kan pas in oktober bij een kinderarts terecht. In Helmond is een tekort aan kinderartsen."

De ziekte van Tom en Tessa legt een behoorlijk beslag op Miranda's gezin. "We hebben nog twee oudere kinderen die ook verder willen met hun leven. Het lukt niet altijd om zachtjes aan te doen wanneer Tom en Tessa erbij zijn. We kunnen niet meer met zijn allen weg en moeten ons altijd opsplitsen."

Maar ze maakt zich vooral veel zorgen om haar zieke kinderen. "Tom is stabiel. Gaat hij echter over zijn grenzen dan wordt hij misselijk en krijgt hoofdpijn. Een uurtje naar school is al erg vermoeiend. Daarna heeft hij dagen last van vermoeide benen en is hij snel buiten adem."

Tessa gaat volgens haar moeder nog steeds achteruit. Ook zij moet haar grenzen bewaken en is nog snel vermoeid. "Ik durf en wil dan ook niet te ver weg gaan. Ik ben bang dat er iets gebeurt. Dat voelt niet goed. Deze week was ik op school voor een gesprek, dan staat mijn mobiele telefoon steeds aan."

Of ze wanhopig is? "Het gaat op en af, maar ik hoop wel dat Tom en Tessa weer snel de oude worden."