Op jonge leeftijd voelde Martijn zich al aangetrokken tot de kerk. Toch koos hij aanvankelijk voor de studie geneeskunde aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Het was niet voor niets dat hij na het derde studiejaar een tussenjaar opnam om vooral in Rome te onderzoeken welke rol God voor hem speelt in zijn leven. En andersom.

"Ik kwam terug met een verlangen meer met mijn geloof te doen, maar had nog geen idee over het priesterschap. Ik dacht nog steeds huisarts te worden. Pas tijdens de laatste twee jaar van mijn studie geneeskunde begon die vraag langzaam te komen."

Het zijn volgens hem verre van verloren jaren geweest in Nijmegen: “Ik denk dat beide opleidingen elkaar goed aanvullen. Je leert op verschillende manieren naar mensen kijken en met mensen omgaan. Medisch, wetenschappelijk, fysisch, maar ook spiritueel. Ik ben heel blij dat dat ik beide studies heb kunnen afronden. Ze hebben me als mens gevormd. Ik vind het fijn om met anderen in gesprek te gaan en zeker in mijn nieuwe levensfase, waarin ik probeer de liefde voor de eeuwigheid die God voelt over te dragen aan anderen.”

Derks beseft dat hij een uitzondering is, dat priesters in Brabant dun gezaaid zijn en dat de twee bisdommen noodgedwongen in Azië en Afrika aanvulling zoeken. Gemiddeld worden per jaar in onze provincie twee mannen tot priester gewijd. Derks vindt het jammer dat er zo weinig mensen zijn die zich geroepen voelen tot deze professie. "Er bestaat een scheef beeld van het priesterschap. Alsof er geen leven mogelijk is naast het priesterbestaan. Ik heb ook tijd voor vrienden, om ergens wat te gaan eten of te gaan sporten."

Derks beseft dat hem ook zware opgaven wachten. Op bezoek gaan bij doodzieke, zielsongelukkige of dode parochianen. Of een uitvaart leiden. Hij gaat er met open vizier in. “Het leven houdt niet op bij de dood. Ik ben ervan overtuigd over te kunnen brengen dat er ook hoop geput kan worden uit deze situaties. Maar ik zal ook heel veel vrolijke dingen meemaken.”

De afgelopen week heeft Derks zich teruggetrokken om zich in alle rust voor te bereiden. Hij ging in retraite in een klooster. “Ik heb alle vaste dingen losgelaten om me helemaal open te stellen voor wat komen gaat.”

Derks wil deze zaterdag elke minuut van de feestelijke bijeenkomst in de monumentale kerk bewust ervaren. Zijn ouders, broer, zus en schoonzus zullen de wijding meemaken. De volgende ochtend zal hij voor het eerst als priester voorgaan in een kerk van parochie De Goede Herder in Tilburg. Derks woont en werkt hier al anderhalf jaar.

Voor maandag staat er, bij traditie, een bezoek op het programma aan het seminarie in Den Bosch, waar hij zijn opleiding heeft genoten. Vervolgens is het aan Derks om zijn nieuwe leven kleur en bestaansrecht te geven. Hij heeft er enorm veel zin in.