Op de vraag of hij zichzelf wel eens in zijn arm knijpt deze week, reageert Van Rijthoven instemmend. “Ja, dat heb ik deze week al te vaak gedaan. Maar ik word maar niet wakker.”

Het geeft aan hoe bijzonder zijn prestatie is. “Ik had dit nooit durven dromen. Je krijgt een wildcard en hoopt dan misschien één goede wedstrijd te spelen. Maar dat ik uiteindelijk in de finale sta, is onwerkelijk.”

Van Rijthoven is ‘al’ 25 jaar. De grote vraag is dan ook: waar komt deze prestatie vandaan? “Ik ben naarmate ik volwassener werd, steeds beter gaan tennissen.”

Dat klinkt heel simpel, maar er zit een iets langer verhaal achter. De Roosendaler had het mentaal vooral lastig. “Ik heb veel blessures gehad. Ik wilde zelfs stoppen met tennis. Maar de mensen om mij heen zeiden dat ik door moest gaan omdat ik nog genoeg potentie had. Ze zijn mij blijven aanmoedigen en daar ben ik ze dankbaar voor.”

Morgen wacht de finale van het Libéma Open. Als Roosendaler voelt het als zijn thuistoernooi. “Dat maakt die finaleplek extra mooi. Ik kwam hier al als klein jongetje en nu speel ik op het centre court.”

Volgens de tennisser is dit pas het begin. Tenminste, dat hoopt hij. “Laat dit het begin zijn van iets moois. Maar dat moet nog blijken, het blijft topsport. Je ziet ook vaak eendagsvliegen, dat wil ik niet zijn.”

Morgen wacht waarschijnlijk de nummer één van de wereld, Daniil Medvedev. Zorgt dat voor extra zenuwen? “Ik ben een nuchtere jongen. Ik heb ook geen rituelen. Tuurlijk zullen er zenuwen zijn, maar die verdwijnen bij de eerste bal.”