"Het is enorm pijnlijk", vertelt hij. Maar wat de mensen hier in Kiev meemaken is nog maar het topje van de ijsberg. In het Oosten zijn ze al jaren in oorlog. Het is bizar dat het hele Russischtalige deel van Oekraïne weg is. Het is er gewoon niet meer."

Werken in Oekraïne is op dit moment niet echt veilig. Er is een afweging gemaakt wat het werk oplevert en wat de risico's zijn. De Mol: "Het levert op dat we contact hebben op politiek, economisch, humanitair en economisch vlak met lokale autoriteiten, met de lokale gemeenschap, internationale organisaties en met Nederlanders die daar nog zijn, er is werk te doen."

"Maar er is ook een dreiging", gaat hij verder. "In die balans hebben we besloten dat het onder bepaalde omstandigheden veilig is om te werken. In het begin ging het luchtalarm soms wel acht keer per dag. In het begin was dat spannend, maar het wordt al snel heel vervelend. Het gekke is dat het zo onder je huid gaat zitten, dat je soms een alarm hoort dat er niet is. Dat maakt het heel bizar."

Hij voelt zich verbonden met het land, waarvan eenderde van de bevolking is verplaatst, op weg naar iets nieuws. "Ik ben vaak in die steden geweest, zoals in Donetsk dat is gevallen. Ik heb daar met mensen gesproken, contacten gehad en dan zie je dat die steden worden weggebombardeerd."

In 2019 werd hij ambassadeur in Oekraïne. Hij stelde zich ten doel om naar het oorlogsgebied in het oosten te gaan. "Ik ging ernaartoe om te zien welke projecten er waren, zoals ontmijning, veiligheidsprojecten, humanitaire projecten, juridische projecten. Er was toen al vijf jaar een oorlog bezig en ik heb veel gereisd. Destijds kwam de minister van Buitenlandse Zaken, Stef Blok, naar Oekraïne. Ik wilde toen uit persoonlijke ervaring vertellen wat het laatste nieuws was." Inmiddels zijn die steden compleet verwoest door alle bombardementen.

Opmerkelijk genoeg blijft de kern van zijn werk in Oekraïne enigszins hetzelfde: "Mijn vak is bruggen slaan tussen mensen, verbinding maken. Ik probeer dingen voor elkaar te krijgen voor Nederland. Ik spreek Russisch en Oekraïens, ik probeer verbinding te maken tussen mensen, dit gaat niet in je koude kleren zitten."

De Mol blijft zijn werk voortzetten. Volgende week gaat hij weer terug. "We hebben politieke opdrachten. Er zijn bezoeken, die moeten voorbereid worden. We onderhouden contacten met de VN-familie, hulporganisaties, mensen die humanitaire hulp komen bieden. Bedrijven vragen wat ze moeten doen met investeringen. Wat doe je met personeel dat ze hebben? Hoe zit het met financiële regelingen? Mensen komen ook met vragen over documenten en dat proberen we ook op te lossen."