Waar veel provincies hun kont tegen de krib gooien als het gaat om het overheidsbeleid, houdt Brabant moedig stand. De reductiedoelen gaan hoe dan ook worden uitgevoerd, al is het misschien op de eigenzinnige Brabantse manier. "De minister heeft gezegd dat we de vrijheid hebben om het zelf in te vullen. Dat doen we dus op onze manier, doorgaan op de ingeslagen weg."

Dat klinkt bijna gezellig, maar Ronnes geeft toe dat er ook zorgen zijn. Grote zorgen. "Jonge boeren die slapeloze nachten hebben omdat ze geen idee hebben hoe hun toekomst eruit ziet bijvoorbeeld." Iets dat Ronnes het kabinet dan ook kwalijk neemt. Al jaren zit de provincie met allerlei partijen aan tafel om goede gesprekken te voeren over de toekomst. En die verstandhouding werd bruusk door elkaar geschud toen het vermaledijde kaartje van Van der Wal werd gepresenteerd.

Er ontstond grote onrust. Op verschillende plekken in het land verlieten boerenorganisaties de onderhandelingstafels. In Brabant kon de provincie de partijen met moeite wél binnenboord houden. Ronnes: "Dat kaartje heeft de verstandhoudingen onderling en het vertrouwen in de gesprekken geen goed gedaan. Dat heeft de overheid aan zichzelf te danken."

Hoe je het ook wendt of keert, de provincie heeft de zware taak om de opgave tot een goed einde te brengen. Maar dat gaat bijna niet, als je voor bijna al je stappen afhankelijk bent van Den Haag. Want hoe moet je boeren overtuigen om over te stappen op natuurinclusieve landbouw als helemaal nog niet duidelijk is wat de randvoorwaarden zijn? En hoe maak je plannen of berekeningen als belangrijke onderdelen, zoals het mestbeleid, er nog helemaal niet liggen?

Kritiek is er ook op het 'zwabberbeleid' van Den Haag als het om de uitkoopregelingen gaat. Daar kun je volgens Ronnes niet tegenop overleggen. "Neem die piekbelasters-regelingen. Grote uitstoters kunnen dan worden uitgekocht. We zaten met 30 piekbelasters om de tafel. Niet veel later waren het er nog maar 18. Uiteindelijk zijn het er nog vijf. Als je steeds de regels aanpast en met nieuwe regelingen komt, leunt uiteindelijk iedereen achterover en wacht wel weer op een nieuwe regeling."

Dus doet Ronnes wat hij wél kan. Gesprekken voeren aan de keukentafels. "Voor ons zelf bepalen hoe wij willen dat Brabant er in de toekomst uitziet, met ons eigen beleidskader Landbouw en Voedsel. Maar het zou wel helpen als er een beetje wordt opgeschoten. Met geld, maar ook met kaders. In 2030 moeten de doelen zijn gehaald dus we hebben tijd, maar dat wordt in al deze hectiek al lang niet meer zo gevoeld."

Morgen leest u het tweede deel van het gesprek met gedeputeerde Erik Ronnes.