Jo (75) moet verder zonder zijn geleidehond: 'Zonder Max kan ik niets'

8 juli 2022 om 15:52 • Aangepast 10 juli 2022 om 10:30
nl
Zes jaar lang deelde Jo Bergman (75) uit Vught alle lief en leed met zijn hond Max. Leed was er veel, sinds hij door een beschadigde oogzenuw nauwelijks nog iets kon zien. Maar lief was er ook, dankzij blindengeleidehond Max. “Hij is mijn alles. Zonder hem ben ik niets." Groot was dan ook het verdriet toen Max vrijdagochtend bij Jo werd weggehaald omdat de hondenschool vindt dat hij niet meer voor Max kan zorgen.
Profielfoto van Tonnie Vossen
Geschreven door
Tonnie Vossen

Jo heeft geen goed woord over voor de hondenschool van wie hij Max in bruikleen kreeg. "Max was 17 maanden oud toen hij bij mij kwam, maar er mankeerde nogal wat aan", zegt Jo. Hij vond zijn hond slecht getraind en schrok toen die kort na zijn komst in Vught een andere hond aanviel.

"De hondenschool kwam een paar keer langs om Max te corrigeren. Dat ging zo grof, het was meer dan verschrikkelijk." Toch raakten de twee langzaam aan elkaar gewend. "Het was ook zo'n lieve hond. Dankzij hem kreeg ik veel nieuwe contacten in de buurt. Hij was meer dan een geleidehond en ook op het sociale vlak heel belangrijk voor me."

"Een hond die net gecastreerd is wordt zwaarder, wat je ook doet."

24 uur per dag waren ze bij elkaar. "Ik praatte de hele dag met Max", zegt Jo. "Over van alles en nog wat. Dan zei ik: 'Kom, we gaan een lekker bakje koffie drinken' en dan ging hij langs me zitten." Ze deden samen de boodschappen, gingen samen op bezoek bij kennissen. "Hij sliep zelfs bij me in bed."

De problemen ontstonden toen Max maar niet wilde afvallen en de hondenschool daaruit concludeerde dat Jo slecht voor Max zorgde. "Maar een hond die net gecastreerd is wordt zwaarder, wat je ook doet", voert Jo als verdediging aan. "Het lag in ieder geval niet aan zijn beweging, want die kreeg hij genoeg. Ook nadat ik moeilijk ter been werd door kanker. Ik had heel veel vrijwilligers die graag met Max gingen wandelen."

"Wat kan ik nu nog? Ik weet echt niet hoe het verder moet."

Toen Jo een elektrische rolstoel aanvroeg ging het definitief mis, concludeert hij nu. "Toen hadden ze een stok om me te slaan. Want Max had een nieuwe training nodig om mij te begeleiden in de rolstoel en daarvoor vonden ze Max te oud. Hij mocht met pensioen."

Het is een kleine troost dat Max terecht is gekomen bij een van de vrijwilligers die hem al regelmatig uitliet. Volgens de hondenschool is dit in goed overleg met Jo gebeurd. "We hebben met veel zorg een nieuw baasje gevonden waar de hond vertrouwd mee is en waar volop gelegenheid is om elkaar te bezoeken, zodat er absoluut geen sprake is van een definitief nooit meer weerzien."

Dat de hondenschool Jo geen mogelijkheid heeft gegeven voor een soepele overgang naar een nieuwe geleidehond vindt hij echter 'onmenselijk'. "Wat kan ik nu nog? Ik weet echt niet hoe het verder moet."

"Ik vind het zwaar kut."

"Mag ik het op zijn plat Vughts zeggen?", vraagt Jo aan het einde van het gesprek: "Ik vind het zwaar kut."

In een reactie zegt de hondenschool uit Almere dat er voor hen niets anders op zat dan Max weg te halen bij Jo. “Toen we hoorden dat hij in rolstoel terecht kwam, wisten we zeker dat hij niet meer in staat was om Max te verzorgen. We hebben nog geprobeerd om Max om te scholen maar dat lukt op deze leeftijd niet meer.”

Volgens de hondenschool gebeurt 'het weghalen van een hond niet zomaar' . "Het belang en welzijn van de hond hebben we net als die van onze cliënten hoog in het vaandel staan. Hier gaat altijd een traject aan vooraf, zoals veel gesprekken en begeleiding. We proberen dit zoveel mogelijk te voorkomen."

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.

Deel dit artikel
Download de app en draag het gevoel van hier altijd bij je!