Meike kon dus dinsdagmorgen nog een keer uitslapen. Deze woensdagochtend ging de wekker al vroeg af. De debutante zag er niet echt tegenop. "Vijftig kilometer is misschien wel veel en ik zal dan ook heel trots zijn als ik het gehaald heb."

Het kon bijna niet uitblijven dat Meike eens aan de Vierdaagse zou deelnemen. Haar opa en een oom hebben al een aantal keren meegedaan aan het internationale evenement. Haar vader Sebastian Gijsbertsen is zelfs voor de vijfde keer van start gegaan. Met hem is Meike vanaf december aan de wandel gegaan. Om te oefenen, want je moet wel voldoende trainingskilometers in de benen hebben.

“Het leek me leuk om zelf ook die ervaring op te doen”, vertelt Meike over haar drijfveer. Geleidelijk aan heeft ze zich voorbereid op het festijn. “Ik begon met tien kilometer en dat is langzaam maar zeker meer geworden. In een aantal weken heb ik vier keer vijftig kilometer gelopen. Vier keer dagen achter elkaar heb ik vooraf niet gedaan.”

Ze heeft altijd geoefend met haar vader. Ze hebben onder meer een deel van de gevreesde Zevenheuvelenweg verkend en zelfs een keer in alle vroegte een stuk gelopen. “Het gaat goed samen. Soms is het moeilijk om hem bij te benen. Dan vraag ik gewoon of hij wat slomer wil gaan lopen. Ondertussen geeft hij me ook tips.” Over het voorkomen van blaren bijvoorbeeld? Nou, daar is Meike niet bang voor. “Gewoon goed intapen.” Bovendien heeft ze goede loopschoenen.

Meike gaat er relaxed mee om. Misschien omdat haar vader in de buurt is, of zijn het de loopgenen? Het feit dat sporten al jaren een grote hobby is, helpt waarschijnlijk ook mee.

Vanaf het moment dat het kon, trapt Meike namelijk tegen de bal. Tot en met het voorbije seizoen bij sv DWSH ’18. Met jongens, want de club in Sint Hubert kent geen aparte meisjes- of vrouwentak. WVV Constantia wel en daarom maakt Meike de overstap naar de Wanroijse voetbalbuur. Maar zover is het nog niet. Al haar aandacht gaat nu uit naar het uitlopen van de driedaagse.

Meike heeft er echt zin in, al denkt ze niet dat ze nog vaker aan de start zal staan. “Niet omdat het niet leuk is, maar je bent zoveel tijd kwijt met oefenen.”

Dat ze elke morgen om twee uur moet opstaan, ziet ze als een minder groot obstakel. “We zullen toch tussen vier en half vijf moeten starten. Dat betekent wel dat ik elke avond om een uur of zeven in bed moet liggen. Maar eerst zorg ik er met mijn vader voor dat alles is ingepakt. Wat ik dan allemaal meeneem? Een fles water, energiedrank, bananen, een Mars, een komkommer en peperkoek.”

En wat is de rol van moeder Mariska eigenlijk? “Die staat op verschillende plekken langs de route en zorgt er elke dag voor dat mijn haren gevlochten worden.”