Waar je misschien zou verwachten dat het aantal telefoontjes afneemt na de coronamaatregelen, blijkt het tegenovergestelde. "Het aantal mensen dat contact met ons opneemt, stijgt nog steeds."

Vanuit haar huis in het dorpje Huisseling bij Oss logt Anna eens per week in bij het systeem van de Oudertelefoon. Daar belt en chat ze anoniem met ouders die daar behoefte aan hebben. In het dagelijks leven is ze pedagoog en scheidingscoach en daarvoor werkte ze in de pleegzorg. Anna heeft zelf twee kinderen opgevoed.

"Dit werk ligt dicht bij mijn hart", vertelt Anna. "Ik wil graag kinderen helpen en ik geloof dat je dat het beste preventief kunt doen door ouders bij te staan. Het gezin legt namelijk de basis voor ieder kind."

Anna helpt met veel plezier mensen die bellen met de Oudertelefoon. Dit aantal stijgt volgens haar nog steeds, onder meer omdat mensen het vaak moeilijk vinden om hulp te vragen bij opvoeding. "Daar heerst een enorm taboe op. Het wordt al gauw gezien als falen."

Ze vindt het niet raar dat ouders opvoeden soms lastig vinden. "Normaal gesproken moet je voor alles en nog wat een papiertje hebben, denk aan een opleiding of rijbewijs. Voor opvoeden hoeft dat niet: iedereen mag kinderen krijgen. Het is dus iets wat je maar gewoon moet kunnen. Maar als iets moeilijk is, dan is het wel opvoeden."

Als iemand de Oudertelefoon belt, moet Anna kijken waar die naar op zoek is. Soms is dat een luisterend oor, soms iets heel anders. "Ik heb wel eens mensen aan de lijn gehad die zichzelf een slechte ouder vonden. Een vader die het zwaar vond om met zijn huilende kind om te gaan. Of een moeder die het lastig vond dat haar dochter tegen haar loog."

Met ieder probleem gaat Anna anders om, maar de vrijwilligers geven nooit advies, benadrukt ze. "Soms is iemand op zoek naar de gouden tip. Die hebben we niet. Iedere situatie is uniek en een ouder kent zijn of haar eigen kind het beste."

Toch kan een gesprek voor ouders erg behulpzaam zijn. "Je geeft ze een stukje erkenning en zorgt dat ze zich gehoord en begrepen voelen. We proberen te bereiken dat ze zelf een oplossing voor hun probleem vinden. Door vragen te stellen, kun je ervoor zorgen dat ze zaken anders gaan bekijken."

Haar achtergrond als pedagoog helpt daar enorm bij. Toch is het soms lastig om ouders geen advies te gaan geven. "Dat moet je echt trainen. Gelukkig doen we dat heel veel binnen de organisatie."

Meestal praat Anna ongeveer een half uur met ouders en in die tijd probeert ze iemand vooruit te helpen. "Het is heel fijn als iemand aangeeft dat ons gesprek heeft geholpen. Daarom doe je dit ook", zegt Anna. "Het ligt heel dicht bij mijn hart."