Boer Leo móét investeren, maar weet niet of zijn bedrijf nog toekomst heeft
Slapeloze nachten heeft hij ervan: de druk van de provincie om zijn stalvloeren te vervangen terwijl hij nog niet weet of zijn bedrijf bij het Natura 2000-gebied mag blijven bestaan met de huidige stikstofplannen.
De stallen van Leo van Velthoven zijn oud. Eigenlijk zou hij ze het liefst helemaal vervangen, maar daar is geen geld voor. Dus moeten er dure, nieuwe vloeren in een oude stal. Vloeren waarvan Leo helemaal niet zeker weet of ze de stikstofuitstoot wel genoeg terugdringen.
Er loopt nog een rechtszaak bij de Raad van State om te kijken of de stikstofvermindering die wordt beloofd, ook wel wordt gehaald. Ook is zo'n stalvloer eigenlijk niet geschikt voor het jongvee dat hij heeft. Maar hij heeft geen keus.
"Ik word gedwongen te investeren zonder te weten of het echt gaat werken."
"Ik word nu dus gedwongen om een beslissing te nemen, te investeren in oude stallen, hoewel ik nog niet weet of mijn bedrijf een toekomst heeft."
Het is een hele klus. 230 vierkante meter vloeroppervlak moet eruit en een nieuwe erin. Een vloer die mest en urine op een andere manier scheidt. Daarom heeft hij ook nieuwe mestputten nodig. Bij elkaar kost het ruim een ton. En die heeft hij niet.
De bank zal hem moeten helpen, maar of die dat doet is nog onzeker. "Ik heb al een flinke lening op mijn bedrijf. Een extra lening heeft gevolgen voor je bedrijfsplan. Je kosten gaan omhoog, maar de koeien geven niet meer melk. Mijn opbrengst stijgt niet." Bovendien heeft de Rabobank recent laten weten extra kritisch te kijken naar het verstrekken van leningen aan bedrijven pal naast een natuurgebied. Zoals het bedrijf van Leo.
"Ik heb geen keus, het moet nú."
"Het is een achtbaan, vooral de laatste drie maanden. Het stikstofkaartje van het kabinet heeft grote paniek veroorzaakt. Halen we de voorgenomen stikstofreductie in het gebied hier? Ik moet die ton nu in mijn oude stallen steken, terwijl een nieuwe stal misschien wel veel beter en veel passender is. Maar ik heb geen keus, het moet nu."
De onzekerheid voor de toekomst is wat het zo zwaar maakt. De wens van het kabinet en de provincie is, dat boeren minder intensief gaan boeren. Minder koeien of meer grond bij het huidige aantal dieren. Maar dat kan Leo zich niet veroorloven. "Als er al extra grond beschikbaar komt, kan ik die niet betalen. Dit is een onmogelijke opdracht."
"Het plan over hoe we het gebied indelen moet nog gemaakt worden."
Als de bank Leo de lening niet geeft en hij zijn stallen niet kan aanpassen, is hij vanaf 1 januari 2024 officieel in overtreding. Dan krijgt hij een boete van de provincie. Daar maakt hij zich boos over.
"Voor de rest van Nederland geldt nog steeds de datum van 1 januari 2028. Dat geeft ruimte om vooruit te kijken. In Brabant moeten we nu dus investeren voordat we weten waar we aan toe zijn. Dat kán gewoon niet."
Hij ziet dat veel collega's de handdoek in de ring gooien. Boeren die stoppen omdat ze de nodige investeringen niet willen doen zonder de zekerheid dat ze een toekomst hebben. Leo wil dat niet. "Mijn zoon en dochter willen dolgraag het bedrijf overnemen. Daar doe ik het voor. Dat is mijn drijfveer, maar dan moet de bank wel meewerken."
De Rabobank snapt de zorgen van de Brabantse boeren. Donderdag zit de bank aan tafel bij stikstofbemiddelaar Johan Remkes.
LEES OOK: Boeren maken zich steeds meer zorgen over de bank: 'Krijg ik die lening?'