Maandagochtend staat de kilometerteller nog op 99.997,0 kilometer. Vol enthousiasme pakt Kees zijn fiets, want dit is de dag dat hij de 100.000 gaat halen. "Dat zal wel lukken, nog maar drie kilometer. De rest zit er al op", vertelt hij.

Kees houdt altijd al van fietsen. Vroeger deed hij dat op een normale fiets, maar vijf jaar geleden werd het tijd voor een nieuwe. Hij kocht een elektrische fiets, dus om nog wel genoeg beweging te krijgen besloot hij dan ook langere stukken te trappen. "Tja, ze hebben me verteld dat het gezond is om in beweging te blijven, dus dat heb ik maar gedaan. Fietsen vind ik fijn."

Iedere ochtend stapt hij op zijn fiets en maakt hij een rondje. Daarna komt hij thuis, eet hij wat en later op de dag maakt Kees meestal een tweede tocht. "In de winter fiets ik niet, maar in de zomer rijd ik ongeveer 120 kilometer per dag. Daar ben ik in totaal zo'n zes uur mee bezig denk ik. Sinds ik niet meer werk, heb ik daar genoeg tijd voor."

Ook deze ochtend is het dus tijd voor een rondje in het buitengebied van Middelbeers. Kees stapt op zijn fiets en weg is hij. Zo snel als vroeger is hij niet meer, geeft hij tijdens het fietsen toe. "Vroeger ging ik er nog flink tegenaan, maar op den duur wordt het toch steeds vermoeiender." Hij is dan ook enorm trots dat hij al zo ver heeft gefietst. "Ik ben echt blij dat het zover is."

Na een paar minuten is het moment bijna daar. Kees houdt de kilometerstand goed in de gaten: "Nog een kilometer. Ik ben trots op deze fiets. Ik heb het altijd rustig aan gedaan dus ik heb er nooit problemen mee gehad. Een paar banden en kettingen heb ik natuurlijk wel versleten, maar de rest doet het nog goed."

Als Kees nog honderd meter moet, begint de spanning te stijgen. "We komen dichtbij!", roept hij. "Hoe heb ik het voor elkaar gekregen?"

Van tevoren had Kees zich nog afgevraagd wat er na de 99.999,9 kilometer zou gebeuren: gaat de kilometerteller naar de honderdduizend, of springt hij terug naar nul? Maar na ruim honderd meter kijkt de fietser verbaasd naar het schermpje. "Er gebeurt niks. Hij gaat niet verder denk ik."

Kees begint te lachen. "Ik denk dat de fiets het niet aankan. Hij had al op de honderdduizend moeten staan. Maar het is gelukt, hiep hiep!"

Voldaan stapt hij af. "Ik voel me nog goed, ik ben er blij om." Kees staat te stralen naast zijn fiets. Moe is hij nog lang niet. "Stoppen? Dat doe ik niet. Ik blijf komende jaren doorfietsen tot ik niet meer kan. Nog eens honderdduizend zal het niet worden denk ik, maar voor nu kan ik nog behoorlijk vooruit." Maar eerst gaat hij een welverdiend stukje taart eten om deze overwinning te vieren.