De Willemstadter ontfermt zich al jaren over het torentje aan de Lantaarndijk. Twee steile ladders in de toren leiden naar het lichthuis bovenop het metselwerk. Vanaf deze hoogte is op een zomerse dag het uitzicht over het Hollands Diep en de historische vestingstad prachtig.

Al in 1696 was er een vuurbaken op de huidige plek van de vuurtoren. Later volgde een houten bouwwerk. Dat werd vervolgens vervangen door een ijzeren stellage. De gemetselde toren dateert van 1947. “Eigenlijk is het ook geen vuurtoren maar een lichtopstand", legt Hugo uit.

Eind jaren tachtig besloot Rijkswaterstaat het licht te doven omdat schepen er geen gebruik meer van maakten voor hun navigatie. Het gebouwtje werd korte tijd later afgesloten van elektriciteit. Tien jaar geleden gaf de gemeente het metalen lichthuis voor het laatst een grondige opknapbeurt. “Alles staat er goed bij maar het zou beter kunnen”, vindt Hugo.

Het is een van zijn grote wensen om de toren letterlijk en figuurlijk weer in de schijnwerpers te zetten. Met een lamp in de lichtkoepel en gebouwverlichting aan de buitenkant. Hugo: “Het mag uiteraard niet hinderlijk zijn voor de scheepvaart maar het zou hartstikke mooi zijn om de toren op deze manier weer te laten stralen.”

De vuurtoren blijkt overigens ook zonder verlichting een echte blikvanger. Twee Vlaamse bezoekers melden zich aan de deur met de vraag of ze naar boven mogen komen. Hugo leidt even later de man en vrouw vriendelijk rond.

Volgens hem behoort de vuurtoren tot het cultureel erfgoed en moet het vlug de status van monument krijgen. “Onze vuurtoren staat in allerlei boeken en op internationale websites. We moeten er daarom echt zuinig op zijn en goed bewaren voor toekomstige generaties.”