"Meer dan een jaar." Zo lang duurde het voor haar knalroze kunstwerk af was, vertelt Amber Lotte. Niet gek, als je bedenkt dat er meer dan 250.000 piepkleine diamantjes in het schilderij van twee bij twee meter zitten, die er stuk voor stuk met een pincet op zijn geplakt.

Maar waarom begin je eraan, zou je denken. "Ik zag bij de kringloper steeds kleine diamond paintings liggen", legt de jonge kunstenaresse uit. "Dat vond ik een leuk concept. Mensen maken iets en geven dat vervolgens weer door. Ook een soort kunst. Dat heb ik toen naar mijn eigen wereld gehaald."

In iets grotere vorm, welteverstaan. "Ik heb me erop verkeken. Het bleek ontzettend zwaar te zijn. Af en toe moest ik helemaal over het werk heen liggen of hangen om de steentjes op te kunnen plakken."

Al was het zeker niet alleen fysiek een pittige klus. "Vol enthousiasme begon ik in een hoekje. Maar al snel begon de moed me in de schoenen te zakken." Gelukkig was er hulp. "Van een heleboel lieve mensen. Vrienden, maar ook mensen die ik helemaal niet kende. Die hielpen met plakken, maar ook om me te blijven motiveren om het af te maken."

Dat moment is nu daar. "Hij is klaar. Of nou ja, er vallen soms nog wat steentjes uit. Die moeten er nog even terug in." Wat er zoal op het kunstwerk te zien is? "Allerlei dingen die ik leuk vind. Astronauten, bloemen, Romeinse beelden, dolfijnen. En een hoop roze natuurlijk."

Toch is het meest belangrijke onderdeel een stuk tekst: 'Jij verloor van mij en nu ben ik jou verloren." Ik begin mijn kunstwerken altijd vanuit een tekst, die voortkomt uit een gesprek of situatie in mijn leven. Dit gaat over iets wat ik fout had gedaan. Tijdens het werk kwam ik erachter dat ik een soort lijdensweg had gecreëerd. Het leek net een soort strafwerk, als op school. Als ik dit af zou maken, dan kwam het misschien wel weer goed."

Binnenkort verhuist Amber Lottes werk naar een cafeetje in de buurt. "Daar blijft 'ie hangen, tot iemand hem koopt. Dus mocht je nog een grote diamond painting willen..."