Op een camping ergens in Brabant doet Karin haar verhaal. Karin is niet haar echte naam en we mogen ook niet vertellen waar ze precies woont.

Tot haar 24e woonde Karin nog thuis. “Dat ging niet meer”, vertelt ze. “Ik wilde het huis uit. Ik was toen al twee jaar naar iets aan het zoeken. Ik kon of particulier gaan huren, maar dat kan ik niet betalen. Of ik moest naar de camping. Dat is betaalbaar. Maar je loopt het risico elk moment op straat te komen staan.”

“Ik woon hier al paar jaar illegaal”, vertelt Karin. Ze zit in de tuin bij haar stacaravan op de camping. “Ik hoop altijd dat ik er niet ben als er een controle is. Anders word je op straat gezet. Dan heb ik niks meer.”

Je merkt aan alles dat de krappe woningmarkt haar hoog zit. “Ik kom er gewoon niet tussen.” Al een jaar of vijf is ze op zoek naar een eigen huis. “Net toen het van de goede tijd omsloeg naar de slechte tijd, ben ik gaan zoeken.”

Een huis tot 250.000 euro zou ze net kunnen betalen met haar spaargeld en hoeveel hypotheek ze kan krijgen met haar baan als reachtruckchauffeur. “Als er al een huis voorbijkomt voor dat bedrag dan moet ik daar ook nog eens 40.000 euro overheen bieden. Ik heb dat geld gewoon niet.”

De afgelopen paar jaar heeft ze al geboden op zo’n veertig huizen. “En nog steeds heb ik niks. Het is zo frustrerend. Je belt dan een makelaar of je kans maakt. Maar kans maak je niet. Een ander heeft een hoger bod of een handelaar kan het zo zonder financiering betalen. Toch moet je het proberen. Anders lukt het nooit. Maar je wordt er zo moedeloos van.”

En dus woont ze nu al een paar jaar op de camping terwijl ze blijft zoeken naar een huis. Ze probeert nu een sociale huurwoning die in de verkoop komt. Maar ook dat is bijna niet te doen. Het voordeel van zo’n huis is dat de prijs vaststaat en dat je niet hoeft te overbieden. Maar iemand die al een in huurhuis woont en het wil kopen, krijgt voorrang. Daarna kijkt de verhuurder naar wie de langste inschrijftijd heeft.

“Ik sta al meer dan negen jaar ingeschreven”, zegt Karin. “Zelfs dat is niet genoeg om aan een huis te komen. Ik reageerde laatst op een huis in Uden. Ik hoefde niet eens te komen kijken.”

Ze heeft het gevoel dat haar leven stilstaat. “Ik zet nu al mijn geld op een spaarrekening. Maar met elke honderd euro die je nu spaart, gaan de huizenprijzen bij wijze van spreken met 1000 euro omhoog”, zegt Karin. “Ik wil heel graag huisje, boompje, beestje. Maar daarvoor moet je wel een huis hebben.”

Loop jij ook vast in de woningmarkt en wil je je verhaal met ons delen? Lukt het je niet om iets te vinden of kan jij je woonlasten niet meer betalen? Stuur dan een e-mail naar [email protected].