Marco geeft mensen die net aankomen een bed, dekens en toiletspulletjes. Ook runt hij de fitnessruimte en het muzieklokaal. Hij heeft een studie Sociaal-Cultureel Werk achter de rug. “Het is wel chill dat je hier met alle leeftijdsgroepen kunt werken.”

Volgens Marco zijn mensen sceptisch over vluchtelingen. “Dat ze alleen voor geld komen bijvoorbeeld. Maar zo is het helemaal niet. Mensen hebben een bepaald beeld en houden zich daaraan vast."

Op 24 september heeft het azc een open dag. “Ik hoop dat mensen komen kijken om zelf een beeld te krijgen. Iemand die iets niet weet en er een beetje bot over is, kun je dat niet kwalijk nemen. Ik leg dan uit: 'Jij ziet het nieuws, ik zie hier het dagelijks leven'.”

Het nieuws is soms een doorn in het oog van Marco’s collega Merel Jaspers. “Het is heel gezellig met de bewoners. Geen dag is hetzelfde. Op dit moment zitten we overvol, maar de sfeer is goed. Het is jammer dat alleen het slechte nieuws naar buiten komt. Als je eens zou kunnen zien hoe het echt is. Het is zo jammer dat er zo’n negatief beeld bestaat over asielzoekers en het azc. Dat het alleen maar ellende is. Dat is het niet.”

Het is erg druk op het azc en Merel rent met haar portofoon van hot naar her. “Ik ben er wel trots op dat we het telkens voor elkaar krijgen mensen een bed te geven. Zo kunnen er bussen met mensen komen, die je die dag niet had verwacht. Straks kan er om 4 uur een telefoontje komen. Komen er toch weer mensen uit Ter Apel.”

De asielcrisis is merkbaar op het terrein. Bewoners stromen niet goed door. “Normaal gesproken blijven mensen hier twee weken in de eerste opvang”, zegt Elke van Rijswijk. Zij ondersteunt de locatiemanager van het azc. “Maar dat is nu drie maanden. Drie maanden magnetronmaaltijden, geen geld, geen uitzicht, dat is echt heel zwaar.”

Een interne strijd in het hoofd van Elke is het gevolg. “De eerste opvang wil je sober houden, want je wilt niet iedereen uitnodigen. Maar als mensen hier drie maanden moeten blijven, wil je het op een menswaardige manier doen.” Elke is dan ook blij met de opknapbeurt die het azc nu gaat krijgen. “Het gaat om basisdingen. Gaten in de vloer repareren, zodat de kinderen zich er niet meer aan bezeren. Dat mensen hun raam weer open kunnen zetten. Als we een betere omgeving bieden, hebben bewoners ook minder last van depressies en is er minder overlast.”

Het team heeft een heftig jaar achter de rug op het azc. “Er vond een aantal steekpartijen achter elkaar plaats. Dan gaat het brandalarm af en kom je aan bij de ravage, het bloed en de paniek. Het onvoorspelbare was heel akelig. We vroegen ons wanhopig af: hoe krijgen we de regie terug? We zijn hier niet tegen opgewassen.” De reactie van de maatschappij vond Elke ook ‘lastig’. “Niemand zei: wat erg dat dat is gebeurd op jullie centrum. Waarom zei niemand: hoe kunnen we jullie helpen?”

Elke denkt dat het azc nu over die heftige periode heen is. “Het is zo veranderd hier. We hebben een hek, waardoor er geen illegale mensen meer op het terrein zijn. Er is veel meer beveiliging. We hebben het meer onder controle en het overvalt ons niet meer zo.”

De gemeente Cranendonck wil dat het azc in 2024 sluit. “Sluit dit alsjeblieft niet”, zegt Elke. “Ik snap de omgeving echt wel. Meisjes die lastig worden gevallen in de trein. Nu zie je dat er veel gezinnen op het azc zijn, er is nu een heel relaxte sfeer. Maar morgen kunnen er zo drie jongens binnenkomen die het leuk vinden om op rooftocht te gaan en met vrienden op het station afspreken. Dat kun je niet altijd voorkomen.”

Marco hoopt op een tweede kans voor het asielzoekerscentrum. “Er zijn zoveel maatregelen getroffen. Kijk er vanuit een nieuw standpunt naar. We werken hier zo hard om het goed te doen.” Merel: “Het is toch heel erg dat een heel centrum de dupe wordt van een paar rotjochies.”

LEES OOK: Wanhoopspoging om sluiting van azc in Budel te voorkomen