Waar veel Eftelingliefhebbers heel wat over hebben voor een nachtelijke wandeling door het park, was deze zaterdagnacht al helemaal een ervaring om niet te missen.

De afgelopen weken konden fans via een online spel een toegangskaartje voor het exclusieve afscheid veroveren. Van de in totaal 150.000 deelnemers kregen uiteindelijk zo'n 2000 gelukkigen de kans om nog een allerlaatste keer het Spookslot te bezoeken.

Maar daar bleef het niet bij. Via een mysterieuze, tikje onheilspellende route werden bezoekers door het park geleid.

Onderweg stuitten ze onder andere op sprookjesachtige vleermuizen op stelten, een groepje ronddolende monniken op het kerkhof en tientallen laserstralen, terwijl uit de mistige bossen het gezang van verschillende heksen uit het park klonk.

Toch zorgde met name de violiste voor kippenvel, met de bekende melodie van de Danse Macabre. "Absoluut het hoogtepunt", vertelt winnares Elise. "De muziek ga ik het meest missen. Máár die komt gelukkig ook weer terug in de nieuwe attractie. Daar ben ik héél blij om."

Goed punt, want niet voor niets draagt de nieuwe attractie, die in 2024 moet openen, dezelfde naam als het beroemde stuk van Camille Saint-Saëns.

Bezoekers van de Spooknacht kregen tussen middernacht en zes uur 's ochtends een tijdsblok van ongeveer een kwartier toebedeeld, al zullen de meesten stiekem wat langer hebben uitgetrokken voor de unieke tocht. Allemaal om die onvermijdelijke laatste show nog even uit te stellen.

Eenmaal bij het slot aangekomen, namen fans dan ook uitgebreid de tijd om alles nog eens goed in zich op te slaan. Van de terugkloppende deur en de schedels aan de muur tot aan de vleermuizen in het plafond. "Heel gek. Ik ben er zo vaak in geweest, en toch zag ik nu sommige dingen pas voor het eerst", lacht een bezoekster.

Dat lachen verdween trouwens tijdens de hoofdshow. Vooral bij de laatste noten van de welbekende viool waren de snikgeluiden in de verder doodstille ruimte goed hoorbaar. Gevolgd door een klaterend applaus.

"Het was zó goed", vertelt Laura. "Of ik een traantje heb weggepinkt? Nou, misschien een beetje", geeft ze lachend toe. "Ik ben heel vaak in deze attractie geweest. Mijn vrienden wilden nooit, dus die moest ik dan altijd dwingen. Heel fijn dat ik van dit laatste momentje mocht meegenieten."

Hoeveel de fans voor de laatste herinnering over hadden, blijkt wel uit de reistijd die sommigen aflegden in de late uurtjes. Bijvoorbeeld Jill uit Zoetermeer. "Uurtje heen, uurtje terug. Maar dat was het meer dan waard. Een waardig afscheid. Het is goed zo."