Om zelf te ervaren hoe het er aan toe gaat op een park van Peter Gillis' Oostappen Groep verbleef de schrijver van dit artikel een midweek in een stacaravan op park Prinsenmeer in Asten.

Waar we schrijven stacaravan spreekt de Oostappen Groep liever over 'mobile home' en daarvan staan er honderden op Prinsenmeer. Naast nog eens honderden kampeerplaatsen, luxe tenten, bungalows en chalets. Al zijn sommigen niet meer als zodanig herkenbaar dankzij de vele verbouwingen die langdurige bewoners gepleegd hebben.

Het mobile home waar wij verblijven, is klein maar fijn. Het staat tussen het mooie en het verloederde gedeelte van het vakantiepark.

De stacaravan kost 65 euro per nacht, dat is inclusief bedlinnen maar helaas exclusief toiletpapier en wifi. Wel vinden we een zak broodjes achter in een broodtrommel. Je hoeft ze niet te proeven om te weten dat ze niet meer geschikt zijn voor consumptie.

De stacaravan is behoorlijk gedateerd. Als we de gordijnen dicht willen doen, laat de rails los. Ook zien we een gaskachel, een oude geiser en een brandblusser die zes maanden geleden eigenlijk gekeurd had moeten worden.

'Wij komen daar nooit'
Onze stacaravan staat aan de oostkant, dicht bij het water en een speelveldje. Dit deel van het park kijkt uit op het mooie gedeelte: aan de westzijde liggen chalets direct aan het water. Een enkeling heeft zelfs een eigen aanlegsteiger.

Dit is het gedeelte waar de reallife soap wordt opgenomen en waar ook Mark Gillis, zoon van Peter, woont. Bij de ingang hangen meerdere grote banners voor het tv-programma en bij de receptie liggen folders met de 'Hatseflats'-hoodie ("Hedde um al?").

Dit is duidelijk ook het gedeelte waar de fans van het tv-programma een huisje hebben. Op een van de chalets bij het water hangen zelfs nummerplaten met de teksten 'Hatseflats' en 'Foxwild' (bekende uitspraken van Gillis) aan de gevel.

Als we de bewoners vragen naar de noordzijde, meer in de bossen, wordt de scheiding tussen deze twee werelden meteen duidelijk. "Daar komen we eigenlijk nooit", is een vaak gehoorde zin.

Vuilnisbeltjes
En dat terwijl die noordzijde een aanzienlijk deel van Prinsenmeer beslaat. Het is de plek waar Gillis tegen de regels in honderden arbeidsmigranten liet wonen.

Op een doordeweekse herfstochtend doet het verloederd aan. Kapotte caravans die met zeiltjes bij elkaar gehouden worden, half ingestorte chalets en kleine vuilnisbeltjes die ooit als voortuintje bedoeld waren. Het lijkt uitgestorven, soms hoor je een kind huilen. Een vrouw zit buiten zelf sigaretten te maken, een ander trekt de gordijnen dicht als we passeren.

Dit zijn duidelijk geen vakantievierders. Of 'dit stuk is eigenlijk niet bedoeld voor de zomer', zoals een bewoner het omschrijft. Hij en zijn buren wonen hier permanent. Dat mag niet, maar het kan wel, want gecontroleerd wordt er nooit. Wel krijgen we een tip mee, mochten we een chalet willen kopen: zorg voor een postadres buiten het park, want dat kan een probleem zijn.

Het verklaart waarom we veel geparkeerde bedrijfsbusjes voor de huisjes zien, maar er bij de Kamer van Koophandel geen enkel bedrijf geregistreerd is op het adres van de camping (naast Oostappen Groep BV natuurlijk).

De gemeente Asten laat aan Omroep Brabant weten dat permanente bewoning nog altijd niet toegestaan is en dat er wel degelijk gecontroleerd wordt.

Overlast
Op dinsdagmiddag klinkt uit een van de geïmproviseerde partytenten op dit deel van Prinsenmeer opeens harde muziek. In de vele online recensies van het park wordt vaak geschreven over overlast. Nu, in de herfst, lijkt dat mee te vallen.

Als we ernaar vragen wordt een man opeens weggeroepen door zijn vrouw die mee zat te luisteren. Een bewoonster van de chalet aan de westzijde van het park zegt dat het daar bijna altijd rustig is.

Ook bij ons mobile home is het rustig deze avond. Tijd voor een Foxwild-biertje, gewoon verkrijgbaar in de campingwinkel, net als de likeur Gilliske.

LEES OOK:

Klachtenregen over 'vieze en kapotte zooi' op Oostappen Vakantiepark

Klachtenregen Oostappen feest der herkenning: ‘We gaan nooit meer’

Arbeidsmigranten bijna allemaal vertrokken van vakantiepark Peter Gillis