Het was de koploper tegen de nummer zeventien. Dat verschil was niet terug te zien op het veld. En dat kwam vooral door PSV, dat onthutsend zwak speelde. Er zat geen tempo in het spel en al helemaal geen creativiteit. Een pass over vijf meter was al te veel gevraagd.

Het was niet zo dat Cambuur zo goed was. Maar de ploeg weerde zich kranig en een klein beetje inzet was al genoeg om het dit PSV lastig te maken.

Achterstand
Het was zelfs genoeg om op voorsprong te komen. Vlak na rust was het Silvester van der Water die profiteerde van geklungel achterin. Zijn afstandsschot vloog op prachtige wijze in de kruising.

Cambuur, dat zeer gehavend was door blessures en schorsingen, bleef ook na de voorsprong eenvoudig overeind. Waar je normaal gesproken bij een topclub als PSV wel het gevoel heb dat ze alsnog gaan winnen, was dit gevoel nu helemaal niet aanwezig.

Beschamend
Wie helemaal gek werd van het spel van PSV was Ruud van Nistelrooij. De trainer liep een marathon in zijn vak voor de dug-out. De oud-spits wisselde na de tegentreffer al snel vier keer maar echt risico’s nam hij niet. Zo durfde hij niet een extra aanvaller in het veld te zetten.

Het bleef beschamend wat PSV liet zien. Door de laffe wissels van Van Nistelrooij bleef een echt slotoffensief uit. De trainer bleef 4-3-3 spelen.

Het werd zelfs nog erger voor de bezoekers. Vijf minuten voor tijd gooide Mitchel Paulissen de wedstrijd op slot. Zijn droge knal in de lange hoek zorgde voor de 2-0.

Wie dacht dat het niet erger kon kwam bedrogen uit. Want in de laatste minuut was het Sai van Wermeskerken die zelfs nog een derde Friese treffer maakte. De 3-0 nederlaag van PSV in Leeuwarden grenst aan het bizarre. Een nederlaag die niemand, maar dan ook echt niemand zag aankomen. Maar het was dik verdiend.