Het andere huis van Mohamad in Syrië ligt in puin. Het is geplunderd in de oorlog. “Mijn boeken zijn verbrand.” De broer van Mohamad is doodgeschoten, de familie ligt uit elkaar en leeft in verschillende landen in Europa. “Ik wilde mijn kinderen daar niet laten opgroeien. Er is geen onderwijs meer.”

Nu is hij een kersverse statushouder en heeft hij de sleutels gekregen van zijn nieuwe woning. “Lucky you”, zegt de mevrouw van de woningbouwstichting. “Normaal zou je voor een dergelijk huis in deze buurt jaren moeten wachten.”

“Ik heb hier zoveel geluk mee gehad”, zegt hij. De vloer ligt er al in. De trappen zijn bekleed met nieuwe vloerbedekking. Er hangen nog gordijnen. Dat zijn al een paar kostenposten die Mohamad kan aftikken. “Voor de vloeren alleen al zou je 500 euro kwijt zijn.” Niet elke statushouder treft het zo, veel huizen zijn helemaal kaal. Sommigen moeten meer uitgeven dan de ander.

Mohamad loopt naar boven en bekijkt een inbouwkast. “Hier kan ik me mooi verstoppen als mijn vrouw me roept”, grapt hij. Mohamad hoopt dat zijn vrouw en drie kinderen, die nog in Libanon zitten, snel kunnen overkomen. “Ik heb ze al een jaar niet gezien, er is geen minuut van de dag dat ik niet aan ze denk. Maar het is makkelijker om dit te regelen zonder je hele gezin erbij.”

Vluchtelingen, die in Nederland mogen blijven snel een permanent huis geven, is volgens welzijnsorganisatie LEVgroep in Helmond een belangrijke opgave. “Als we ze net zo lang laten wachten als Nederlanders, dan heb je nog veel meer asielzoekerscentra nodig”, zegt Marco Diederen. “Statushouders zijn urgent woningzoekenden, net zoals slachtoffers van huiselijk geweld of ex-gedetineerden.”

Mohamad mag de nieuwe woning niet weigeren. Als hij dat doet, wordt hij naar het azc teruggestuurd voor een ‘stevig gesprek’. “We hebben wel eens woningweigeringen, sommige vluchtelingen denken dat ze in het land van melk en honing komen”, zegt Diederen. “Meestal kunnen we dat in de kiem smoren.”

Mohamad heeft 3500 euro gekregen van de gemeente voor de inrichting. Het is een deel lening, een deel gift. Inmiddels heeft hij 1800 euro uitgegeven. “Ik zag op Marktplaats een inboedel staan van iemand die ging emigreren. Banken, een televisiekast met grote tv, wasmachine, bed. Het was echt een hele goede deal.” Maar de keuken en de slaapkamers zijn nog leeg. “Ik moet zoveel aanschaffen, ik weet niet of ik meteen genoeg heb om meubels voor de kinderen te kopen.”

Volgens de LEVgroep is het krijgen van een eigen huis een heftig moment voor statushouders. “Alles komt ineens op je af. Je hebt niet meer de steun van je medebewoners in het azc. Nu moet je de huur betalen en de zorgverzekering."

Mohamad heeft al familie in Nederland. “Sommige vrienden zijn alleen, met niemand om ze te helpen, dat is echt afzien.” Volgens de LEVgroep beginnen veel vluchtelingen die een huis moeten inrichten al in de schulden en op achterstand.

Maar Diederen benadrukt dat statushouders niet anders zijn dan Nederlandse bijstandsgerechtigden die ook van lage bedragen rond moeten komen. “Zij worstelen net zo hard."

Mohamad wil erg graag aan de slag, hij heeft een master in business management en spreekt goed Engels. “Een andere baan is ook goed. Ik wil gewoon wat doen." Hij wil graag in contact komen met Nederlanders om de taal te leren. "Ik wil me erg graag voorstellen aan de buurt. Wat denkt u? Zal ik een kaartje in de bus doen?"

LEES OOK:

Een kaal huis inrichten van top tot teen: dit bedrag krijgen statushouders