Gravelfietsen kent haar oorsprong in het toerfietsen, vooral in Amerika. Het wordt gecombineerd met 'bikepacken' (bagage mee op de fiets). De natuur in en zelf je weg kiezen. “Heel ontspannen”, stelt Mathijs Loman. Een paar jaar geleden zijn daar de races bijgekomen. Die zijn natuurlijk zonder bagage, maar renners moeten normaal gesproken zelf voor een reparatieset en reserveband zorgen. Puck Moonen: “Het is een soort van veldrijden maar dan een marathon. Gravelracen geeft een vertrouwd gevoel.”

Gemengd parcours
Voor de mannen ligt er op het WK zondag in de Italiaanse regio Veneto een parcours van 194 kilometer, voor de vrouwen zaterdag 140 kilometer. Het gaat voor ongeveer voor een derde over onverharde wegen, een derde over asfalt en de rest is een combinatie van gravel, kasseien en aangestampte kleiwegen. In de eerste 30 kilometer moet veel geklommen worden.

Die mix levert voordeel op voor deelnemers die niet in gravel gespecialiseerd zijn, maar ook op andere soorten parcours goed presteren. Matthijs Loman is juist een gravelspecialist. Hij had op meer klimmen gehoopt. "Op gravel heb je minder voordeel van het rijden in het peloton. Er is veel meer weerstand van de ondergrond en de druk in de banden is lager. Je moet gewoon harder trappen om in de groep te blijven. Dat is op dit parcours minder nodig.”

Puck Moonen is nuchter over het parcours. “Ik verwacht dat het WK meer op een wegwedstrijd gaat lijken."

Speciale gravelfiets
De banden van een gravelfiets zijn meestal een stuk dikker dan gemiddeld, net als bij de mountainbike. Ook hebben de meeste gravelmodellen een langere wielbasis. Daardoor zijn de fietsen stabieler op ruw terrein. Puck heeft haar speciale gravelfiets pas net in haar bezit, maar hoefde niet lang te wennen. “Door leveringsproblemen kreeg ik hem pas drie weken geleden. Bij mijn eerste wedstrijd werd ik gelijk derde. Uiteindelijk is een fiets een fiets.”

Loman was lang wegrenner zonder al te veel succes. Vorig jaar maakte hij de overstap. “Ik vind het leuker, maar ik weet niet of iedereen zomaar deze overstap kan maken. Dit seizoen werd ik vijfde bij een wedstrijd in België en achtste bij een wedstrijd in Nederland.”

Kanshebber
Mathieu van der Poel (27) doet voor het eerst mee aan het WK gravel. Op de weg, bij het veldrijden of bij het mountainbiken is hij een gevestigde favoriet. Na het voor hem mislukte WK op de weg is hij vooral enthousiast over het WK gravel. “We gaan geschiedenis schrijven”, aldus Van der Poel. Al had hij tot voor kort nog nooit op een speciale gravelfiets gezeten, de eerste indrukken waren volgens hem goed.

Over zijn kansen op een wereldtitel is Van der Poel voorzichtig. “Voor mij is het vooral leuk om mee te doen. Als het gevoel zondag goed is, doe ik natuurlijk mijn best voor een zo goed mogelijk resultaat.”

Op je muil
Mathijs Loman (22) uit Eindhoven studeert Biomedische Technologie aan de Technische Universiteit en is bescheiden in zijn ambities. “Natuurlijk is het mijn droom om voorin mee te rijden en dat ga ik ook proberen. Het is wel verreweg het beste deelnemersveld waar ik ooit in heb gestaan, met veel profs ook. Een goede uitslag wordt moeilijk.”

Puck Moonen (26) was professional, maar rijdt nu als amateur. “Ik vind gravelracen vooral leuk. Op de weg zijn de stampers vaak in het voordeel. Rijden op gravel is veel technischer. Als je niet kunt sturen ga je op je muil. Op dit WK heb ik echt niets te verliezen.”