De broers Camiel (30) en Jordy (33) hebben van jongs af aan al een goede band. “We konden vroeger niet alles doen samen doen, zoals voetballen. Maar de dingen die Jordy wel kon, zoals tekenen, wandelen of samen een frietje halen, deden we graag”, vertelt Camiel.

“Onze band voelde nooit echt als bijzonder, maar achteraf is het dat wel. Het is namelijk niet vanzelfsprekend dat je als familielid zo’n hechte band hebt met iemand met een beperking.”

Jordy woont en werkt inmiddels al jaren op een zorgboerderij in Oost-Brabant en Camiel woont sinds ruim tien jaar in Den Bosch. Ondanks dat blijft de band van de broers heel hecht.

Elke avond om half 7 bellen ze om hun dag te bespreken. “Nu we niet meer thuis wonen, is dat routine voor ons. Met Jordy bellen is een geluksmomentje voor mij. Hij haalt geluk uit kleine dingen uit in het leven, dan besef ik dat ik dat ook vaker moet doen.”

De gesprekken brachten Camiel in 2014 op het idee om een stripboek te maken: Mijn Gehandicapte Broer & Ik. “Het stripboek was in eerste instantie alleen bedoeld als entertainment”, vertelt Camiel.

“Want hoewel Jordy het niveau van een 3-jarige heeft, hebben we vaak heel grappige gesprekken. Dat komt bijvoorbeeld door een opmerking of een verspreking of omdat hij een grote mond heeft. Ik merkte in mijn omgeving dat mensen er ook vaak om moesten lachen als ik erover vertelde”, zegt de Bosschenaar.

Na veel positieve reacties op het stripboek, begonnen de broers een TikTok-account. “We laten gewoon de alledaagse dingen zien zoals samen uit eten, een dagje weg of een gesprek dat we hebben. Dat is echt ontploft met miljoenen kijkers en fans die met mijn broer op de foto willen.”

Camiel deelt niet alleen de leuke en grappige momenten, maar hij gaat ook het gesprek aan. “Soms reageren kinderen dat Jordy er gek of anders uitziet. Dan leg ik uit dat dat komt door zijn beperking en dan krijg je vaak wel begrip”, legt Camiel uit. “Vaak weten kinderen niet beter."

Inmiddels beseft Camiel dat hij en zijn broer ook een maatschappelijke rol hebben. “Er is veel onwetendheid en ongemak om contact te maken met mijn gehandicapte broer. In een restaurant vraagt de bediening bijvoorbeeld aan mij of mijn moeder wat Jordy wil drinken. Dan zeg ik meestal: vraag het hem, dat kan hij prima zelf vertellen."

"Er zijn ook mensen met een handicap die niet kunnen praten, maar ik hoop dat mensen het in ieder geval proberen. Mensen vermijden bij voorbaat al het contact, omdat ze bang zijn voor wat er gaat komen”, zegt Camiel. “Gelukkig wordt Jordy steeds vaker gezien als een normaal mens.”

Donderdag won Camiel de Bossche toegankelijkheidsprijs voor zijn inzet. “Mijn missie is om meer bewustwording te creëren, maar ook om het leven van mensen met een beperking te normaliseren. Dat dat wordt gewaardeerd met een prijs, is heel bijzonder.”