"Wij moeten eens even praten, directeurtje", zegt de 75-jarige Tonnie Philipsen zodra Roel Stapper in de urnentuin verschijn.

Tonnie en de andere vier senioren zijn ontevreden omdat hun hangplek, een ronde houten bank, is vervangen door een killer ijzeren exemplaar. "Dat komt goed", zo antwoordt de directeur van de begraafplaats vriendelijk. "Het is maar tijdelijk, want de bank wordt gerepareerd omdat die begon te rotten."

Maar zelf wil Stapper ook wel even met het groepje ouderen babbelen. Een bezoeker die een graf iets verderop bezoekt, heeft onlangs geklaagd over het vaste clubje senioren. "Deze vrouw voelde zich niet netjes behandeld door een of twee ouderen. Dus daar gaan we dan samen over in gesprek. Soms moeten de hangouderen weer even afstemmen op hun omgeving en dan gaat het weer een tijdje goed."

Het groepje ouderen wisselt dagelijks van samenstelling. Omdat de hangouderen om wie het gaat er vandaag niet zijn, halen de anderen hun schouders op en praat iedereen vrolijk verder. Ze weten dat het altijd over geluidsoverlast of over de manier van praten gaat.

"Als wij er zijn, dan horen ze ons wel", lacht Tonnie, een vrouw met het hart op de tong en de aanvoerder van het stel. "Heel af en toe komen er klachten ja, maar dat maakt ons niet uit. Wij praten kennelijk heel hard. Ze zeggen dat ze ons van ver al horen, maar dat zal allemaal wel meevallen. Het is hier gewoon keigezellig en we buurten lekker wat met elkaar."

Veruit de meeste hangouderen zijn vrouwen. Henk is een van de weinige mannen. Hij komt altijd op zondag met zijn vrouw naar Zuylen en bezoekt dan zijn ouders die daar begraven liggen. Daarna sluit hij zich bij de hangouderen aan. "Soms zijn we wel luidruchtig", zo geeft hij toe. "Maar als ze vragen of we rustig willen zijn, doen we dat meestal wel. Op een begraafplaats hoeft het toch niet altijd even stil te zijn."

Directeur Roel Stapper moet af en toe streng zijn, maar heeft een goede band met het groepje senioren. "Ze herdenken hun nabestaanden, maar komen vooral ook om elkaar te ontmoeten. Het is mooi dat de begraafplaats ook deze functie kan hebben. Maar ze geven ook weleens overlast. Maar dat lossen we altijd op, want het zijn vooral lieve dames en ik draag ze een warm hart toe."

Bovendien zorgt het groepje ouderen voor sociale controle. "Hun aanwezigheid helpt tegen diefstal", zo zegt directeur Stapper. "Ze zijn een soort vriendelijke toezichthouders met horeca-oren en ogen in hun achterhoofd. Ze hebben een preventieve werking en melden zaken aan ons. Ik ben er blij mee."

"Ja, wij zijn een soort van privé-detectives", zegt Tonnie Philipsen hierover. "We houden alles in de smiezen en kijken of mensen geen bloemstuk of vaas stelen. Haal hier niks weg hoor, want de hangouderen komen achter je aan!"