Leigh Hoffman, Matthew Richardson en Matthew Glaetzer waren in de finale iets sneller: 41,600 tegen 41,643.

Daarmee voorkwamen ze dat het Oranje-trio het record van de Fransen - vijf wereldtitels op rij tussen 1997 en 2001 - evenaarde. De nederlaag had zich al aangekondigd in de kwalificaties en de eerste ronde. Beide keren was Australië al net iets sneller geweest, waarbij Nederland wel de pech had dat het in beide races vanwege valse starts twee keer opnieuw moest beginnen.

Op de teamsprint starten drie renners voor een tijdrit over drie ronden. Na elke ronde valt een renner af waarna de laatste de tijd zet.

Olympisch kampioen
Het Nederlandse trio met als bijnaam de Bullet Train was jarenlang haast onklopbaar. Vanaf het WK van 2018 heerst de ploeg waarin Lavreysen en Hoogland vanaf het begin de vaste waarden zijn. De ploeg bezit sinds het WK van Berlijn 2020 het wereldrecord (41,225) en kroonde zich vorig jaar in Tokio ook tot olympisch kampioen.