Vijftig jaar lang werkte Tini op de boerderij. Maar omdat hij steeds minder koeien heeft, hangt hij de blauwe overall nu voorgoed aan de wilgen. Een moeilijke beslissing. "Op een gegeven moment had ik al weinig koeien en heb ik vaak gedacht: als ik niet was gestopt, dat ze dan de melk niet meer zouden halen, omdat het te weinig was. Maar zover is het niet gekomen", zegt de boer, die doelt op FrieslandCampina, waarvan hij de oudste melkleverancier was.

Zijn koeien komen per vier in een melkmachine, waar ze worden gemolken. Twee keer per dag komt hij langs, vroeg in de ochtend en later in de middag. Hij is de oudste leverancier van FrieslandCampina. Hij speelde vorig jaar zelfs mee in een jubileumfilm over het honderdvijftig jarig bestaan van de zuivelfirma. Een opvolger zoeken, wilde Tini niet: "Dan moet je alles aan een ander overgeven en dat doe ik liever niet. Dus ik heb ervoor gekozen om toch maar te stoppen."

Zijn besluit om te stoppen heeft stiekem ook met zijn leeftijd te maken. "Ik ben nu nog gezond, maar er kan van alles tussendoor komen. En dan moet je op een gegeven moment alles aan een ander overgeven en dat doe ik liever niet. Dus ik heb ervoor gekozen om te zeggen: ik stop er nu toch maar mee."

"In Vorstenbosch zijn al niet veel koeienboeren meer, en dan zeggen ze: stop jij nou ook nog? Dan zeg ik: het is niet anders. Maar ze geven mij wel gelijk, want ze zeggen: iemand die op zo'n leeftijd nog koeien melkt, dat zie je nergens meer."

Na zo'n lange periode als boer rijst de vraag of hij zijn dieren niet gaat missen. "Als je elke dag dit werk doet, en je ziet dan dadelijk geen koeien meer, dat zal niet meevallen. Dat zegt iedereen. Daar moet je toch aan denken, dat kan niet anders. Als ze echt weg zijn, ga ik ze wel even missen."