Meteen na de opening, om half elf, melden zich de eerste gasten al om in het zonnetje aan het water een kopje koffie te drinken. Een enkeling waagt zich op zondagmorgen zelfs al een trappistje. Wandelaars en wielrenners die in het aangrenzende natuurgebied De Malpie zijn geweest, komen van oudsher graag even naar het terras bij de Venbergse Watermolen.

Dat er bij de molen een terras en horeca kwam is uit nood geboren. Na de Tweede Wereldoorlog viel er met de molen geen droog brood meer te verdienen. De vader van Jack besloot daarom om met horeca te beginnen. Aanvankelijk nog heel bescheiden. Maar in 68 jaar tijd is het uitgegroeid tot een van de populairste terrassen van Valkenswaard en verre omstreken.

De grote vraag is dan ook, waarom gaat het niet verder met een nieuwe uitbater? Rietra is daar heel duidelijk over. Hij is geboren en getogen bij de watermolen en wil daar niet weg: "Wij blijven hier wonen. Als het horecagedeelte open zou blijven, dan hebben wij nooit geen rust meer. Zo moet bijvoorbeeld de bevoorrading via onze woning". De horecabestemming blijft wel op het pand. Mocht Rietra toch ooit gaan verhuizen, dan kan een nieuwe uitbater het alsnog overnemen. Maar dat kan nog jaren duren.

Belangstelling om het terras over te nemen is er genoeg. Na een klein berichtje in de krant melden zich op een dag al zeventien belangstellenden, zegt Rietra. Maar vanaf maandag is het terras voorlopig verleden tijd : "Alle tafeltjes en stoelen worden vandaag nog weggehaald", zegt Rietra.

Het zal voor de molenaar en horecaman en zijn vrouw een afscheid worden met een lach en een traan. Ook de veelal vaste bezoekers betreuren het einde van het bekende terras: "Wij komen hier al 65 jaar. Toen wij nog jong en knap waren, gingen wij hier al vaak heen, ook omdat ze drie mooie dochters hadden", zegt een klant die met een paar vrienden op de wielrenfiets even een trapistje komt drinken.

Dat het terras populair is, blijkt wel sinds de sluiting bekend is geworden. "Het was de afgelopen weken enorm druk, de drankvoorraad slonk snel, al heb ik nog wel genoeg trappistjes op voorraad", zegt Rietra. De molenaar en horecaman had een werkweek van honderd uur. Tel daarbij op dat hij ook wat last krijgt van zijn benen. Reden genoeg om eindelijk met welverdiend pensioen te gaan.

Eigenzinnig was de uitbater ook. Zo meldt een bord dat honden niet welkom zijn op het terras. Veel mensen vinden dat niet leuk. Maar nadat in de jaren zeventig een kind werd aangevallen door een hond op het terras, geldt dat verbod. Ook moeten klanten zelf hun drankjes gaan halen. Jack verwacht dat als er ooit een nieuwe uitbater komt, dat allemaal zal veranderen: "Het terras zal dan groter en vooral ook commerciëler worden."

Maar zover is het voorlopig nog niet. Trots laat Jack de Venbergse Watermolen zien, een van de oudste molens van Nederland., gebouwd tussen 850 en 900 jaar na Christus, dus ruim duizend jaar oud. Hij gaat aan de slag als hobby-molenaar. Maar graan malen voor klanten en een winkeltje erbij, daar begint Jack op zijn leeftijd niet meer aan.