Steeds meer kaarsjes uitblazen: Brabanders worden steeds ouder
Ze zitten al klaar voor ons bezoek, Sjef en Miep Rongen. Met een kan koffie en een doos koekjes. Hij is 97, zij is eind november 91 geworden. Ze wonen samen in zorgcentrum Merefelt in Veldhoven.
Wat het geheim is om zo'n hoge leeftijd aan te tikken? Ze moeten het antwoord schuldig blijven. Miep: "We hebben gewoon geluk. We leerden vroeger om voor elkaar te zorgen en plezier te maken. Daar word je denk ik oud mee," klinkt het lachend. Ze weet wel wat er leuk is aan zo lang leven. "Dan kan je heel veel meemaken."
"Mijn vader werd in de oorlog doodverklaard, maar hij is nu 97."
Verhalen hebben Miep en Sjef genoeg, beaamt dochter Carin: "Mijn vader zat in de oorlog in een werkkamp. Zijn moeder kreeg vanuit Duitsland het bericht dat hij dood was. Maar na de oorlog liep hij thuis plots achterom. Hij had tuberculose en was er slecht aan toe. De dokter zei dat het niks meer zou worden. Maar hier zit hij."
"Je moet gewoon adem blijven halen."
De grootste groep Brabanders is nu tussen de 50 en 59 jaar oud. Maar de vergrijzing neemt snel toe. Naar verhouding wonen bij ons meer 65-plussers, dan jongeren tot 20 jaar. Het aantal 85-plussers is zelfs gegroeid naar ruim 61.000.
Een van hen is Stien van den Elsen uit Helmond. Ze is 99 jaar. Haar geheim om zo oud te worden? "Je moet gewoon adem blijven halen," lacht ze. "Ik heb er niets speciaals voor gedaan of gelaten."
Stien had een zware jeugd. Als meisje van 13 werkte ze als dienstbode. "Dat zou ik mijn eigen kinderen nooit aandoen. Ik zorgde voor een gezin met zeven lastige kinderen. Op een gegeven moment ben ik in elkaar gezakt. Toen mocht ik daar weg."
Nu woont ze zelfstandig in woonzorgcentrum Savant de Ameide, waar er voor haar wordt gezorgd en gekookt. Stien is tevreden. "Ik kan niet meer zo veel, maar ik kan nog wel breien. Dus dat doe ik iedere dag."
"Honderd, wat een gedonder!"
Nog iets ouder dan Miep, Sjef en Stien is Annie van Ettro uit Helmond. Zij is in juli 100 geworden. "Honderd, wat een gedonder!" roept Annie lachend uit.
Ook Annie woont nog zelfstandig in een aanleunwoning. Ze hoort en ziet niet meer goed, maar redt zich prima. "Ik doe alles nog zelf, wassen, strijken en koken. Ik wil doen wat ik nog kan."
"Oud worden heeft ook een schaduwkant."
Oud worden heeft ook een schaduwkant, vinden ze allemaal. Dat blijkt wel als Miep en Sjef samen door een oud fotoalbum bladeren. "Iedere dag vallen er mensen af. Je blijft alleen over", verzucht Miep.
Toch hopen ze stiekem allemaal er nog wat jaren aan te plakken. Sjef: "Ik hoop 105 te worden. Als de man met de zeis al eerder langskomt, dan buk ik."
Dit artikel is onderdeel van een serie waarin we terugblikken op Brabant 75 jaar geleden en is gebaseerd op onderzoek van Het PON & Telos.