De net 17-jarige Van Zundert sierde afgelopen februari haar optreden in China op met een prachtige achttiende plaats. Weliswaar geen medaille, zoals Sjoukje Dijkstra (olympische kampioene in 1964) en Dianne de Leeuw in het verre verleden wel binnenhaalden, maar voldoende om uitnodigingen te krijgen voor twee prestigieuze Grand Prix-wedstrijden.

"Daar was ik heel blij mee", vertelt de Etten-Leurse, die in Canada en Frankrijk aan de bak mocht. "Daar komen alleen maar rijdsters uit Amerika, Japan, Korea. De grote landen dus. En daar stond ik dan tussen. Dat was toch wel heel speciaal."

Het tekent haar groeiende reputatie in de internationale kunstschaatswereld. Maar in eigen land is daar bar weinig van te merken. "Financieel is het bijna niet meer op te brengen", merkt Van Zundert op. "Ik zit eigenlijk in een geldcrisis. We zitten echt tegen het randje aan."

De kostenposten waar ze tegenaan loopt zijn fors. Ze lopen uiteen van coaches en reizen, tot jurkjes en natuurlijk de huur van een ijsbaan. Want ook die moet ze ophoesten in Breda, waar ze haar trainingen afwerkt. "IJs is heel duur. Daar moet ik nu gewoon in minderen. Terwijl ik juist dat ijs nodig heb om te verbeteren."

Van de schaatsbond hoeft ze niet al te veel te verwachten. "Die helpt wel, maar niet echt in grote bedragen. En ik vind het niet fijn om naar Heerenveen te verhuizen, waar de bond een nieuw sportcentrum heeft gebouwd. Hier heb ik alles wat ik nodig heb. En ook mijn familie. Ik wil gewoon nog niet het huis uit, al zou ik er wel één keer per week of om de twee weken een paar dagen willen trainen."

Ook NOC*NSF, dat begin dit jaar toch met trots kon wijzen op de eerste Nederlandse kunstrijdster op de Spelen in 46 jaar, is niet de redding. "Ik krijg nu wel een klein bedragje. Maar omdat ik nog geen top-12 heb gereden, heb ik geen A-status. Daardoor is dat bedrag niet zo hoog."

Stichting Kunstrijden Nederland springt wel flink bij. "Die heeft veel betekend voor mij. Maar uiteindelijk raakt ook haar potje een keer op."

En dus dreigt haar carrière aan een zijden draadje te komen hangen. "Ja, best wel. Als het straks echt niet meer haalbaar is, moet ik gewoon stoppen. Mijn moeder kan het niet alleen betalen. Dus ik hoop dat mensen of bedrijven mij willen sponsoren en mij willen helpen."