Het is inmiddels vijftien jaar geleden dat Edah verdween. Ooit was het één van de grootste supermarkten van ons land, maar een mislukte operatie om alle Edah's om te bouwen tot het veel duurdere Konmar, luidde uiteindelijk de ondergang in. Het van oorsprong Helmondse bedrijf met 286 winkels ging in 2007 ten onder.

Oud-medewerkers, nu vrijwilligers in het museum, moesten even slikken toen ze deze week het nieuws over Jan Linders hoorden. "Het grote verschil is dat ze bij Jan Linders weten waar ze aan toe zijn. Wij kregen via de media te horen dat Edah was verkocht aan Sligro, dus we wisten toen niet hoe onze toekomst eruit zag", vertelt Henk Dijkstra. Hij werkte tientallen jaren als bedrijfsleider in meerdere Edah's. Nu is hij vrijwilliger in het Edah-museum.

Dat Jan Linders verdwijnt, verbaast hem niet. "Ik vertel hier in het museum aan mensen ook: je hebt straks maar een paar grote supermarkten die overblijven. Vroeger had je veel meer keus. Het wordt eenheidsworst."

Het zal wel even wennen zijn voor de medewerkers van Jan Linders, denkt Dijkstra. "Een andere winkelformule betekent een andere cultuur. Edah stond bekend als een goedkope winkel, Emté was toch weer net iets duurder. Dat was wel een omslag", zegt Henk. "Maar in de 46 jaar dat ik in supermarkten heb gewerkt, was één ding het belangrijkst: contact met de consument."

Ook Berrie Janssen, die jarenlang op het hoofdkantoor van Edah in Helmond werkte, staat de ondergang van 'zijn' supermarkt nog helder bij. "Ik heb er slapeloze nachten van gehad. Het heeft echt veel impact gehad", zegt hij.

De onzekerheid was groot nadat het nieuws over de sluiting bekend werd. "Een supermarktmedewerker is een loyale medewerker. Dat was ik ook. En nog steeds, daarom ben ik hier actief in het museum. Als je ergens veertig jaar hebt gewerkt en het stopt, denk je: heb ik het hier nu voor gedaan? Dat doet veel pijn. Dat zullen de mensen bij Jan Linders ook wel voelen. Ik kom er zelf graag en zie de mensen daar enthousiast werken."

De typische Edah-cultuur die Henk en Berrie zo missen, is lastig te beschrijven. Maar dat er een hoop oud-medewerkers nu actief zijn in het Edah-museum, zegt volgens Berrie genoeg. "Ik werkte in de administratie en had veel contact met de mensen in winkels. Dat wil je niet loslaten. Edah was mijn kindje. Het was destijds de grootste werkgever van Helmond. Als Helmonder houd je van Edah."

Het museum houdt de herinneringen aan de ooit zo bruisende supermarkt levend, vindt Berrie. "Het is misschien wel een beetje rouwverwerking. We hebben er allemaal zó lang gewerkt."

LEES OOK: 100 jaar geleden werd de Edah opgericht: 'De jam van den Edah was plek, plek'