23 december was het eindelijk zover, de dag waar 38-jarige Wilma het hele jaar naar uitkeek. Het weggeven van haar kerstpakketten. "Mensen waren zo blij dat ze een pakket kregen dat speciaal voor hen gemaakt was", vertelt ze. "Sommige die de pakketten kwamen ophalen bleven langer om bij te kletsen, het was geweldig!"

Het was een waar doolhof in het huis van Wilma. Met een wandelstok manoeuvreerde ze tussen de dozen vol gedoneerde etenswaren opgestapeld in haar woonkamer. Ze haalt een zak met speculaasmix tevoorschijn. Deze mix is gluten- lactose- én suikervrij. En behoorlijk duur: je betaalt vijftien euro voor driehonderd gram. Ze heeft de mix gedoneerd gekregen en weet al precies aan wie ze het gaat geven.

Wilma is negen jaar geleden begonnen met het maken en weggeven van de pakketten, en ze is er het hele jaar mee bezig geweest. Ze weet zelf hoe lastig het is om te moeten leven met een voedselallergie. Wilma kan niet tegen onder meer tarwe, suiker, lactose en koolsoorten. Dat was de inspiratie om juist voor mensen die daar ook last van hebben én die het niet breed hebben, kerstpakketten te maken.

Maar het gaat de laatste tijd niet meer zo makkelijk als negen jaar geleden. Wilma is zelf namelijk ook ziek. Ze heeft ME, ofwel Myalgische Encefalomyelitis. Dat is een ziekte waardoor de linker- en rechterkant van haar lichaam uitvallen. Daarnaast heeft Wilma last van geheugenverlies en ze is vaak uitgeput. “Ik val vaker nu dat ik zoveel bezig ben met de pakketten", vertelt ze. Mijn ribben en benen zien bont en blauw. Ik slaap anderhalf uur per nacht door de ME, en dat is dan een goede nacht.”

Toch is het voor haar geen optie om te stoppen met het maken van de speciale kerstpakketten. Vroeger bracht ze die pakketten ook nog zelf rond, maar dat gaat niet meer. Nu halen de gezinnen de pakketten bij haar thuis op. De meeste mensen die ze helpt kent ze al jarenlang via een steungroep, andere mensen komen naar haar via via.

Gelukkig staat Wilma er niet alleen voor. Ze krijgt hulp van haar man en haar 15- en 16-jarige zoons. Wilma kiest zorgvuldig wat er in welk pakket gaat, en haar man en zoons zorgen dat de spullen ingepakt worden.

Veel speciale producten zijn duur. En omdat ze niet meer werkt, is de nu helemaal afhankelijk van donaties. Ze laat een klein doosje bonbons zien: ze zijn gluten-, koemelk- en suikervrij, maar wel vijftien euro per doosje. Het verzamelen van donaties gaat soms moeizaam. Bedrijven willen niet altijd meewerken of haken op het laatste moment af. Toch geeft ze niet op. "Maar ik weet waarvoor ik het doe."