Dat Erwin en zijn partner het niet redden samen, is duidelijk te zien aan hun huis, in de Tilburgse binnenstad. Er is al maanden niet schoongemaakt. De vloer ligt vol met rotzooi. Het is nagenoeg onleefbaar. Erwin heeft volgens Yvonne minimale hulp van de thuiszorg bij het wassen. Met de hygiëne is het slecht gesteld, hij heeft ook amper nog tanden in zijn mond.

Gisteravond klopte Erwin weer aan bij overbuurman Marcel Horck. Het was de tweede keer dat hij daar hulp zocht. Yvonne (*) was uit pure machteloosheid weer agressief geworden. Het is duidelijk dat zij de situatie niet aankan. Yvonne: “Het gaat hier niet meer. Ik heb boven een badkamer met wc. Hij is slecht ter been. Hij moet steeds de trap op. En dan haalt hij het meestal niet. Hij laat het zo lopen.”

Yvonne is op. Haar relatie met Erwin was al slecht toen hij vorig jaar het herseninfarct kreeg. Ze zouden eigenlijk uit elkaar gaan. Na de opname in het ziekenhuis kwam er geen revalidatietraject voor Erwin en ook de thuiszorg was minimaal. Een plek in een zorginstelling was er al helemaal niet. Het groeide Yvonne, die zelf autisme heeft, boven het hoofd.

Ze moest het helemaal alleen doen: “Het is een groot zooitje en op een gegeven moment zat iedereen naar elkaar te wijzen”, zegt Yvonne geëmotioneerd. “Iedereen is het erover eens dat we 24-uurszorg nodig hebben. Maar er gebeurt niks, dus het komt allemaal op mijn schouders terecht.”

Buurman Marcel Horck maakt zich al maanden zorgen om het tweetal, maar hij kan Erwin niet opvangen. Toen hij gisteravond weer op de stoep stond omdat het thuis niet veilig was, heeft Horck hem in zijn rolstoel naar het ziekenhuis gebracht: ”Toen ik zei: ‘Ik kom jullie deze mijnheer brengen.’ Kreeg ik als antwoord: ‘Daar zijn wij niet voor’. ‘Maar ík ook niet’, heb ik toen gezegd.”

Horck trekt al sinds september aan de bel bij allerlei instanties. Zonder resultaat: “De wijkagent vertelde me dat dit werk 80 procent van zijn tijd inneemt. Alle hulpinstanties zijn al met het tweetal bezig geweest, maar niemand neemt de verantwoordelijkheid. Ik vind het schokkend dat dit zo kan in Nederland. Dat hulp zoeken even duurt begrijp ik, maar een jaar?”

Erwin zelf wil ook ontzettend graag uit huis weg. Met moeite kan hij vertellen wat hij van de hele situatie vindt: ”Het is niet meer te doen. Ik krijg veel hulp, maar niet de goeie. Ik wil rust.”

Volgens Horck is de situatie ook ronduit gevaarlijk omdat er al een keer brand is geweest in het pand. En ook Yvonne ziet dat gevaar: ”Politie, ambulance, brandweer. Het is hier allemaal geweest. Erwin heeft het hierboven een keer in de fik gestoken. Had hij zichzelf bijna om zeep gebracht. Ik ben doodsbang dat hij zoiets nog eens doet."

Marcel Horck hoopt dat de instanties eindelijk gaan ingrijpen, nu het trieste verhaal bij een groot publiek bekend wordt: “Ze wijzen allemaal naar elkaar, maar iemand moet nu echt iets gaan doen”.

Een van de instanties die sinds kort ambulante zorg geeft bij Erwin, zegt wegens privacyredenen niet te kunnen reageren. Wel willen ze kwijt dat Erwin op verschillende plaatsen staat ingeschreven, maar dat een aantal zorginstellingen hem heeft afgewezen vanwege de ingewikkelde problematiek.

De gemeente Tilburg zegt in een reactie dat er met de beste intenties door alle instanties toch langs elkaar heen is gewerkt. "We gaan onderzoeken wat er nodig is om tot een oplossing te komen en we hopen er ook van te leren zodat het niet meer voorkomt", aldus een woordvoerder van het college van BenW in Tilburg.

* De echte naam van Yvonne is bij de redactie bekend.