Voor altijd een piep en zaagmachine in je oor na carnaval: 'Leven ligt lam'
Dat piepje na de carnaval, Mathias uit Dussen maakte zich er eerst niet echt druk om. "Ik ging er vanuit dat het tijdelijk was en kon er eigenlijk prima mee leven", vertelt hij aan onze verslaggeefster. Ze praten fluisterend met elkaar, harder geluid verdraagt hij simpelweg niet.
Een jaar later ging hij opnieuw de Bredase binnenstad in voor een carnavalsfeestje. "Ik had geen besef wat voor gevolgen het zou hebben, en was nog jong. Er was ook nog weinig bekend over tinnitus."
Op de vierde dag, toen hij met zijn vrienden in de bus onderweg was naar de kroeg, ging het mis. "De radio in de bus deed al pijn aan mijn oren", vertelt hij. "Op dat moment had ik moeten stoppen en weer naar huis moeten gaan om m'n gehoor rust te geven. Maar ik besloot toch te blijven. Dat verwijt ik mezelf nog steeds."
"Rechts hoor ik continu een zaagmachine, links klinkt het geluid van een wespennest."
Daarna begon de ellende pas echt. Al jaren hoort Mathias geluiden die er eigenlijk niet zijn. "Het is niet alleen een piep, maar een heel orkest", zegt hij. "Aan de rechterkant hoor ik continu een zaagmachine, heel hoog, in verschillende frequenties. Dat gaat dwars door mijn hoofd heen. En links klinkt het geluid van een wespennest, en een ruis, plus een ijzer op ijzer-geluid. Het gaat echt door merg en been."
Hij zocht talloze artsen op, in de hoop dat zij hem konden helpen. Maar niets bracht verandering en hij ontwikkelde een enorme gevoeligheid voor geluid. "Het heeft zo'n grote impact op mijn leven", vervolgt hij emotioneel. "Alle omgevingsgeluiden doen pijn. Harde wind, vogelgefluit, vuurwerk, een helikopter of grasmaaier, overal is geluid. En het verergert de situatie steeds."
"Ik zat met tranen in m'n ogen op een verjaardag, omdat het zo'n pijn deed."
"Ik was vroeger een sociaal persoon, hield van dingen ondernemen. Ik wilde me niet aanstellen. Dan ging ik toch maar naar die verjaardag toe, of met vrienden eropuit, en dan zat ik daar met tranen in m'n ogen omdat het zo'n pijn deed. Hierdoor heb ik meerdere trauma's opgelopen, terwijl ik eigenlijk mijn grenzen had moeten bewaken."
"Zelfs mijn eigen stem is ondragelijk geworden."
Inmiddels is het negen jaar geleden dat Mathias iets sociaals heeft ondernomen. Zijn baan is hij kwijtgeraakt. Zelfs het geluid van zijn eigen stem is ondragelijk geworden.
"Een terrasje pakken, een partijtje voetballen of gewoon een winkelstraat in, ik kan nergens meer naartoe", zegt hij. "Het heeft gewoon alles lamgelegd. Ik leef in veel angst en pijn, en durf bijna niet naar buiten."
De bewustwording rondom het voorkomen van gehoorschade is hard nodig, vindt Mathias. "Mijn advies aan iedereen is, koop een setje oordoppen als je carnaval gaat vieren. Handgemaakt het liefst, die kosten honderd euro en daar doe je een paar jaar mee. Het kan je zoveel leed besparen."
