Michel werd als militair twee keer werden uitgezonden naar Bosnië. Na zijn laatste missie in 2000 leidde hij een druk bestaan in de burgermaatschappij. Hij werd zelfs directeur van zijn eigen bedrijf. Totdat hij twee jaar geleden getroffen werd door een acute vorm van leukemie.

“Ik dacht altijd dat ik een grote kerel was en dat mij niks kon gebeuren. Toch werd ik geconfronteerd met kanker en een lang proces met zware behandelingen. Wanneer dan de drukte wegvalt, kom je in stilte terecht. Dat is even fijn maar niet als het maanden duurt. Het project komt voor mij daarom precies op het goede moment”, vertelt Michel.

Zijn ‘buddy’ en collega-veteraan Barry maakte in 2004 deel uit van de vredesmissie in Irak: “We hebben beiden een rugzak dus als ik binnenkom, zie ik al meteen hoe het gaat. We hoeven elkaar niks uit te leggen, want we hebben dezelfde ervaringen. Het is daarom eigenlijk meer een wisselwerking. De ene keer help ik Michel en op het andere moment geeft Michel mij een steuntje in de rug.”

Het ‘Buddysysteem Veteranen’ beleeft zijn landelijke primeur in Bergen op Zoom. “Ik kom al jaren over de vloer bij veteranen. Bij sommigen voelde ik dat mijn bezoekje voor ze het hoogtepunt van de week was. Ik wist dus dat hier een behoefte aan was”, aldus bedenker en initiatiefnemer Ad Potters van het veteraneninstituut. Hij schreef met steun van de gemeente vierhonderd veteranen aan in de regio.

Hij richt zich vooral op oud-militairen die om wat voor reden dan ook niet naar georganiseerde bijeenkomsten willen of kunnen komen. Inmiddels zijn de eerste veteranen variërend in de leeftijd van 46 tot 96 jaar oud aan elkaar gekoppeld. “Het praatje met een maatje kan over van alles en nog wat gaan. Hoe oud je bent en wanneer je bent uitgezonden, maakt niks uit. Het gaat om de militaire achtergrond”, legt Ad uit.

Het buddyproject is volgens hem nadrukkelijk niet bedoeld om veteranen met missie-gerelateerde psychische klachten (PTSS) op te vangen. “Het zou natuurlijk best eens kunnen dat er tijdens de ontmoetingen een hulpvraag ontstaat. In zo’n geval kunnen de buddy’s de veteranen doorverwijzen naar het hulploket van het Nederlands Veteranen Instituut.”

Michel: “Drie jaar geleden had je bij mij niet moeten komen aanzetten met een buddy. Totdat ik Marco Kroon op een bijeenkomst hoorde zeggen dat je een 'uitgestoken klauw' nooit moet weigeren. Dat kwam heel diep binnen bij mij. Ik ben daarom blij dat ik de stap gezet heb en ik hoop dat andere veteranen die drempel niet meer voelen. Ik kan Barry bellen wanneer ik dat nodig heb. Ik heb een luisterend oor.”