Volgens Hermes is het dagelijks raak. “Het gaat vooral om mensen die niet willen betalen”, zegt de buschauffeur. “Vrouwelijke collega’s moesten het ontgelden.” Hij is bijna zelf een keer aangevallen door een agressieve asielzoeker. “Gelukkig werd hij door zijn kompanen tegengehouden.”

Passagier Ruben te Raaij stapt bij hem in. Hij reist twee tot drie keer per week met lijn 11 langs het azc in Budel. “Ik heb nog nooit gezien dat er iemand werd bespuugd”, zegt hij. “Maar het komt heel vaak voor dat mensen op de bus proberen te komen zonder kaartje.”

Ruben spreekt van grote groepen die dan met de bus mee willen. “De bus blijft te lang stilstaan en dat zorgt weer voor frustratie bij andere reizigers in de bus. Mensen missen de trein voor een afspraak.” Ruben heeft zich nooit onveilig gevoeld. “Er reizen ook vrouwen met kinderen mee voor boodschappen. Voor mijn gevoel zijn het vooral de groepen mannen van achter in de twintig, begin dertig.”

Ruben heeft er begrip voor dat niet meer bij het azc wordt gestopt. “Als je hier systematisch last van hebt, snap ik dat je het aankaart. Het gaat niet alleen om het werk van de chauffeur. Die voelt zich natuurlijk ook verantwoordelijk voor de andere mensen in de bus.”

Hamza Boudsi en Nouri Hahemi uit Marokko en Algerije wonen inmiddels een kleine maand op het asielzoekerscentrum in Budel. Zij vertellen dat ze geregeld probeerden op de bus te komen zonder geld. “Maar het is niet zo dat wij problemen maakten, ik hou niet van problemen. Als het niet lukte, gingen we gewoon weer weg”, zegt Hamza. “Als ik geld zou hebben, zou ik wel betalen.”

Hamza en Nouri rijden regelmatig zwart op de trein vanuit station Maarheeze, hoewel dat nu door aangescherpte controles moeilijker is geworden. “Ik snap wel dat de bus niet meer rijdt”, zegt Nouri. Ze zeggen dat ze zelf getuige zijn geweest van ‘problemen’ die medebewoners van het azc maken met de beveiliging. “Ik begrijp ook goed hoe dat voor vrouwen in de trein is”, zegt Hamza. “Daarom word ik nooit boos. Als ik werd betrapt, liep ik gewoon mee en werd ik er op het volgende station uitgezet.”

Bij de bushalte staat nog een groepje mannen uit Syrië en Jemen vergeefs te wachten. Ze wonen pas een paar dagen op het azc. “Ik wilde eigenlijk op bezoek bij mijn oom”, zegt de Syriër, uitgerust met rugzak en rolkoffer. Hij wil niet met naam worden genoemd. “Ik ben bang dat het gevolgen heeft voor mijn aanvraag. Maar de bus komt echt niet? Dat is wel vervelend, want we zijn er toch ook afhankelijk van. Jammer dat goede mensen hier ook de dupe van worden.”

LEES OOK: Bus stopt niet meer bij azc Budel, chauffeurs bedreigd en bespuugd