Drie bestuursleden van de Stichting Klankbordgroep Seksworks zitten woensdagmiddag een tikje nerveus, maar vastberaden klaar op de zesde verdieping van het Tilburgse stadhuis. Voorzitter Wendy is in het dagelijks leven femdom-meesteres. "Ontladingscoach", zegt ze lachend. Penningmeester Kate werkt als zelfstandig escort en secretaris Boann is sekszorgverlener en sekscoach voor mensen met bijvoorbeeld autisme of dementie.

Zelfs voor hun stichting konden ze geen bankrekening krijgen, vertelt Wendy: “We krijgen een subsidie van de gemeente. Dat geld willen we natuurlijk op een zakelijke rekening zetten. Maar we zijn al bij vier banken afgewezen omdat we te dicht bij de seksbranche zouden staan.”

Een woordvoerder van de gemeente vult aan: “En dan gaat het dus om een stichting die coaching, opleiding en advies wil geven. Zelfs dan krijg je geen bankrekening.”

De sekswerkers willen dat er normaal wordt gedaan over hun beroep. Maar dat betekent dat je op je woorden moet letten. De vraag wat je voor deze mensen kan betekenen, kan rekenen op een terechtwijzing van Wendy. “Ik vind 'voor deze mensen' stigmatiserend. Waarom ben ik ‘deze mensen’ en niet gewoon eenzelfde mens als jij?”, stelt Wendy als tegenvraag. Ze wacht het antwoord niet af en kijkt op indringende wijze de journalist aan: “Wij zijn allemaal mensen."

Het negatieve beeld dat rond hun vak hangt, heeft op sekswerkers grote invloed. Het maakt dat Kate een dubbelleven leidt: “Ik werk ook nog in een branche die hier absoluut niet bij past.”

Waar ze werkt wil ze niet zeggen, maar het is iets in de zorg: “Dus ik wil absoluut niet dat er een foto van mij wordt gemaakt nu. Want zodra het publiek weet dat ik ook aan sekswerk doe, kost me dat mijn andere bedrijf. Dus ik moet altijd bedenken wat ik wel en niet kan zeggen. Het is de realiteit voor heel veel mensen in deze branche en dat zou eigenlijk niet nodig moeten zijn.”

Het oppervlakkige beeld van sekswerkers klopt ook niet, volgens Boann: “Ik heb met veel cliënten een diepe genegenheidsband omdat ik ze soms jaren zie. Het gaat vaak niet eens om seks, maar om intimiteit, zoals knuffelen en levenservaringen delen. Ik leer mensen hoe ze een relatie kunnen aangaan, zodat ze daarna kunnen gaan daten.”

De gemeente Tilburg wil van sekswerk graag een gewoon beroep maken. Joy de Weijer, specialist Veiligheid: “We lobbyen richting Den Haag en we gaan het gesprek aan met banken. Maar het gaat heel traag. Niemand wil er zijn vingers aan branden. Er zijn veel tegengestelde belangen. Maar bij de gemeente Tilburg bestaat hiervoor veel draagvlak.”

De opening van de fototentoonstelling was in de Tilburgse raadszaal, onder grote belangstelling. Veel bezoekers hadden een rode button op hun overhemd gespeld om aan te geven dat ze niet gefilmd en gefotografeerd willen worden. Het gaf voor burgemeester Weterings maar weer aan hoe groot het taboe nog is: "Nog steeds, zelfs in het jaar 2023."

Gaat Kate het nog meemaken dat ze open kan zijn over haar werk? “Daarvoor hebben we nog een lange weg te gaan. Dat heeft niet alleen met beleid te maken, maar ook met beeldvorming. Er is nog veel werk aan de winkel.”

De fototentoonstelling 'Reimagining Sex Work' is vanaf vrijdag drie weken lang te zien in het Tilburgse stadhuis.