Het is vrijdag een jaar geleden dat Rusland Oekraïne binnenviel. Veronika logeerde bij een vriendinnetje en was aan het oefenen voor een optreden dat weekend. Ze heeft een prachtige stem en deed als zangeres mee aan The Voice Kids en Ukraine’s Got Talent.

“We hadden gehoord dat de Russen aan de grens stonden,” vertelt ze, “maar ik geloofde niet dat ze echt iets gingen doen.” Totdat Veronika wakker werd gemaakt door de moeder van haar vriendin. Die had knallen en explosies gehoord. “We keken op Facebook en de burgemeester schreef dat de oorlog was begonnen.”

Paniek. Angst. Veronika was voor haar optreden 150 kilometer van huis. Er moest een auto worden geregeld en een chauffeur die het aandurfde. Een nachtelijke rit volgde om weer bij haar moeder te komen. “We moesten helemaal omrijden, want we waren bang dat we Russen tegen zouden komen.” De moeder van Veronika wordt er niet graag aan herinnerd. Het was terrible.

De vader van Veronika is loco-burgemeester en regelde een busje om te vluchten. Hij bleef achter. “Er was plek voor 20 mensen, maar wij zaten wel met 40 in de bus. Mijn moeder zat op een koffer op de grond met Lucky in een mandje. Zij had ook alle formulieren die we nodig hadden.”

Veronika zag mensen in pyjama op straat die met de bus meewilden. “We stopten en lieten ze binnen. Uiteindelijk zaten we met 70 mensen in dat busje. We haalden maar 60 kilometer per uur.” Veronika ziet de humor er wel van in en begint te giechelen.

Toen ze een half uur onderweg waren, hoorden ze dat er een raketinslag was geweest bij de plek waar ze waren opgestapt. “Ik was bang. De bus was heel stil. Ook toen we naar de grens met Polen liepen, zei niemand iets.”

Via Polen komt het gezin in Nederland terecht. Het is middernacht als Veronika met haar moeder, broertje, koffertje en hondje binnenstapt bij de familie Bosman uit Helmond. “Ze waren heel stil. Erg verdrietig”, zegt Fons Bosman. “Ik had vreselijke honger”, herinnert Veronika zich. “Je at tomatensoep terwijl je dat niet eens lustte”, lacht Mary-Ann, de vrouw van Fons.

Veronika voelde zich onwennig en had veel verdriet over de familie en vrienden die ze moest achterlaten. Totdat ze haar nieuwe kamer zag en weer naar school ging. Ze leerde pijlsnel Nederlands. Zingt loepzuiver het Wilhelmus. En durft weer iets over haar toekomst te vertellen. “Ik wil zangeres worden, maar ook arts. Ik heb een advies gekregen voor het vwo”, vertelt ze trots.

De toekomst van Veronika ligt in Nederland. Haar vader maakt zich minder zorgen nu hij weet dat zijn gezin het goed heeft. “Hij is hier een paar dagen geweest”, zegt Veronika. Maar het verdriet is van haar gezicht af te lezen. Haar vader heeft een plicht te vervullen in Oekraïne.

Dit weekend gaat ze optreden bij benefietconcerten voor Oekraïne. “Oekraïne moet deze oorlog winnen”, zegt ze. Ze laat een app op haar telefoon zien. “Kijk, hier gaat nu een luchtalarm af.” Veronika zit veel op haar telefoon het nieuws te lezen. “Oekraïne heeft meer tijd nodig om te winnen. Ik wil dat iedereen een mooi en veilig leven heeft.”