Een jaar oorlog in Oekraïne: 'Ik weet nu wat vechten voor vrijheid is'
Karel Burger Dirven lag op 24 februari vorig jaar te slapen toen de Russen Oekraïne binnenvielen. “We voelden dat natuurlijk wel aankomen, ik sliep sowieso wat onrustig", zegt hij. "Maar het was mijn partner die me wakker maakte om vijf uur ‘s morgens. Toen hoorde ik dat de tanks Oekraïne waren binnengereden. Vanaf dat moment heb ik natuurlijk geen oog meer dicht gedaan.”
Voor de oorlog woonden er al 35.000 mensen uit Oekraïne in Nederland. Samen met de ambassade behartigde de honorair consul hun belangen. Maar dat aantal steeg door de vluchtelingenstroom ineens exceptioneel. Op het hoogtepunt woonden er 143.000 Oekraïners in Nederland.
“Maar er zijn alweer heel wat mensen terug gegaan", zegt Burger Dirven. "Wat je ziet, is dat mensen zich echt Oekraïner voelen. Het is een natie, een volk. Een jong land, met jonge mensen. Die jonge mensen staan nu aan de frontlinie. Ze hebben de verhalen gehoord van hun ouders en grootouders over Hitler en Stalin en vechten nu voor hun land.“
"Ik ken mensen daar en die kon ik niet bereiken."
Als honorair consul hield Burger Dirven zich vooral bezig met economie, sport, cultuur, onderwijs en landbouw. Maar nu moest hij ineens helpen met het bedenken van vluchtroutes en de coördinatie van de inzet van hulpmiddelen die naar Oekraïne gingen.
”Maar ik was vooral druk doende met wat er in het land gebeurde", vertelt hij. "Ik was ongerust over de mensen die ik ken. Bijvoorbeeld toen de aanslag was op het parlementsgebouw in Charkiv, ik ken mensen daar en die kon ik niet bereiken. Pas drie weken later kreeg ik bericht dat ze veilig waren.”
"Je ruikt de dood, de lijken, de munitie.”
Inmiddels is Burger Dirven al drie keer naar Oekraïne geweest in oorlogstijd. Hij was erbij toen Mark Rutte Kyiv bezocht. Het bleek een ommekeer in zijn denken over de oorlog te zijn.
Burger Dirven: ”Ik heb hem, samen met de Nederlandse en Oekraïnse ambassadeur opgehaald op het station in Kyiv. We zijn toen ook naar de steden gegaan waar het leger zo ontzettend heftig heeft huisgehouden. Ik liep met hem door de verwoeste wijken in Boridyanka, waar alles aan flarden was geschoten en kapot was. Je voelt het, je ziet het met je ogen maar je ruikt het ook. Je ruikt de dood, de lijken, de munitie. Dat maakte indruk op Rutte.”
"Het land is pijlsnel volwassen geworden."
Over het verdere verloop van de oorlog is hij duidelijk: “Oekraïne gaat deze oorlog winnen, maar tel er nog maar een winter bij. De saamhorigheid is groot. Het land is pijlsnel volwassen geworden. Daar heeft het helaas een oorlog voor nodig.”
De oorlog heeft het leven van de honorair consul voorgoed veranderd. “Ik weet nu dat het waard is om te vechten voor je vrijheid. Vrijheid betekent ook echt iets. En je hebt als land vrienden nodig om je te steunen. Zonder die vrienden red je het niet.”
